Welkom voor Pikkepor en Ginny135.
18-4
(Uitleg voor bokkers : Omdat we niet willen dat er op ons terrein gejaagd wordt en dat ook met verbodsborden hebben aangegeven, is ons terrein inclusief ons bos een soort toevluchtsoord voor reeën en zwijnen. Hele stukken van onze helling zijn omgewoeld door de zwijnen, niet leuk, maar wel heel natuurlijk.
Normaal gesproken staan de pony's in de nacht binnen, zo ongeveer gelijk aan het jachtseizoen, van september tot en met maart. Ik wil niet riskeren dat er met illegale nachtjagers iets met verdwaalde kogels en onze paardjes gebeurt. In februari houdt het jachtseizoen al op, maar dan is het nog best koud, dus houd ik ze ook binnen in de nacht).
De nachten zijn nu al een tijdje niet koud meer dus ik had de pony's voor het eerst buiten gelaten voor de nacht. Toen ik ze vanmorgen voor hun ochtend-check binnen wilde halen, stonden ze in de uitloopstal die grenst aan de boxen. De kleintjes stonden rustig achterin en Callas stond nét met haar koppie naar buiten en was geconcentreerd aan het kijken en luisteren naar de bossen. De kleintjes grinnikten zoals altijd naar me, maar Callas was zo verdiept dat ze dat niet opmerkte en ook niet toen ik tegen haar praatte. Toen ik haar aanraakte om haar aandacht te vragen hing ze zowat in de plafondbalken en stoof stuiterend en bokkend het weiland in. Ik schrok zowat nog harder van haar dan zij van mij. De shetjes waren ook ineens in paniek, maar die kon ik tegenhouden. Was wel een mooi gezicht zoals Callas stond te blazen en snuiven. Ze stond me te bekijken of ik de duivel zelf was. Toen ik floot zoals ik altijd fluit om te zeggen dat er eten is, kwam ze heel gedragen aandraven met haar staart voor zover mogelijk dat een tinker dat kan doen, in de lucht. Daarna was het ook weer goed, want eten is altijd goed, maar ze was ook in haar binnenbox onrustig. Hoofd heel hoog en luisteren en druk doen.
Wat er gebeurd is vannacht weet ik niet, maar ik denk dat ze geschrokken zijn van de zwijnen.
En dan is er kennelijk ook dat kuddegedrag dat iedereen dan binnen moet staan in de uitloopstal, Callas en Shadow zijn 8 hoeven op 1 buik en Poupette hobbelt er een beetje bij, maar ze kan gelukkig wel veel meer bij Shadow zijn dan toen Bubbles, hem nog claimde.
Dat is wel leuk als die 2 hummeltjes staan te schoftknagen. Echt schattig. Maar Poupette blijft solo. Dat was ook bij die fokker, daar was ze bij een oud paard gezet als gezelschap, maar dat werd geen team. Fijn voor allebei de shetjes dat dat hier nu beter gaat werken.
We konden haar eerst niet aaien, dat gaat nu goed, ze hinnikt naar ons en de poetsmeisjes mogen ook heel veel met haar doen, maar soms ineens, als je onverwacht aan haar achterhand komt, dan vliegt ze weg. Maar verder is het echt een droppie geworden al gaat ze wel onder het draad door... toch maar een caviadraad weer aanleggen 
Na hun ontbijt ben ik eerst op het veldje gaan grondwerken en wat ik al verwachtte, ze was supergespannen, was totaal niet met haar aandacht bij mij, alleen maar kijken naar het bos. Omdat ze toch door die dingen heen moet, ben ik expres 20 minuten het bos achter het huis in gegaan, rijdend, alleen maar stappen, om haar te laten zien dat er geen beren wonen.
Laten we zeggen dat het een ernstig energieke rit was. Haar hoofd als een Fries erop en iedere tak, ieder vogeltje was een bibbering door haar lijf of een sprong voorwaarts. We hebben geen bokken gehad, dat gelukkig niet en ook geen angst (wat ik veel gevaarlijker vind) dat ze ergens niet langs durfde.
Pas aan het eind richting huis, kon ze wat ontspannen en haar hoofd laten zakken. Maar toen ik richting stal aankwam, was ze weer enorm alert.
In haar box met een handje biks, (doe ik altijd na het rijden) kon ze niet ontspannen, biksje eten, stoppen met kauwen, hoofd omhoog, luisteren, ok niets, biksje eten, stoppen met kauwen etc. Ach, zo doet ze lekker lang met haar eten zullen we maar zeggen.
Na het handje biks doe ik ze altijd weer in het land, maar Callas wilde haar box niet uit. No way, bekijk het ff, Armageddon daar buiten, ga lekker zelf tussen die enge dingen staan... Ik heb Shadow voor moeten nemen, samen met Poupetje eerst het land in, die hadden geen problemen ermee en gingen gelijk grazen en toen na veel aandringen, omdat de andere twee al buiten waren, ging ze dan ook. Maar ze ging in eerste instantie niet het land in. Ze bleef in de uitloopstal staan. Ik heb het verder zo gelaten, ze moest toch een keer zelf haar angst overwinnen. En honger zou ze ook wel krijgen om gras te gaan eten.
En inderdaad zag ik ze later met zijn drietjes naar beneden afdalen naar "veiliger" gronden.
Ik ben nu erg aan het aarzelen of ik ze wel of niet de nachten toch maar ga binnenhalen. Het ging juist allemaal beter en ik zit er niet op te wachten dat ze weer erger gaat schrikken. Dan zou binnenhalen beter zijn. Aan de andere kant wordt ze dan niet sterker in het overwinnen van haar eigen angsten.
Ik ga ze daarom maar gewoon een aantal nachten buiten laten en kijken hoe het zich ontwikkelt.
Zien jullie die 2 gevaarlijke monsters?
