
Na wat handjeklap over en weer stonden we ineens met een paspoort in onze handen van een 4 maanden oud Tuigerveulentje, de papieren ontbreken maar van horen zeggen is Victory haar opa.

Eerlijk is eerlijk, op het moment dat ze daar zo stond vond ik er nog niet veel aan. Dood braaf maar niet direct het paard waar ik voor zou vallen.
Maar op het moment dat ze haar kwamen brengen en ze van de vrachtwagen af kwam was ik verliefd.




Helaas hebben ze haar met 4 maanden al gespeend waardoor het echt nog een baby is, absoluut niet onze keus maar daar kunnen wij helaas ook niets meer aan doen.
Ze kan al leuk lopen dus ze mag lekker groeien en dan zien we wel wat de toekomst ons brengt.