-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Vrijdag 7 juli, 3e brunodag, half negen, Oh what a night. Toen ik gisteren naar bed ging bleek het pas 21.15 te zijn. Ik denk nog, maak niet uit dan kan ik mijn slaap inhalen. Mwah. Er was kennelijk niemand thuis en de honden hebben tot half elf aan één stuk door geblaft. Voornamelijk een jack en het zwervervuilnisbakje, dat me overigens gisteren twee keer gebeten heeft omdat ik een ander hondje wilde aaien! Mooie blauwe plekken. Goed, honden aaien laat ik nu dan ook maar zitten.
De trein was weer erg duidelijk hoorbaar en tot diep in de nacht waren ze ergens bezig met hooien wat een enorm kabaal gaf. De honden moesten ook een paar keer blaffen voor de trein dit keer en ook was er ergens rond twaalven vuurwerk waar ook voor geblaft moest worden. Toen ging het gelukkig regenen, wat de honden liet ophouden met blaffen. De haan was weer vroeg op en een kip moest erg vertellen dat ze een ei had gelegd. Zo ongeveer was mijn nachtrust.
Ik heb alle spullen die ik nodig heb voor straks om 9.30 oefenen en rijden klaargezet. Ik zal het me wel verbeelden, maar het lijkt echt of na die 5 minuten zitten op Callas gisteren, mijn linkerheup normaler doet en veel minder pijn doet en alsof ik nu minder mank loop. Dat zou wel heel fijn zijn natuurlijk, voor het ongeluk had ik door het paardrijden nauwelijks last van mijn heup. Zonder paardrijden doet die heup rottig en toen al het gewicht met krukken lopen ook nog eens op die heup kwam, werd het allemaal niet echt grappiger.
Inderdaad was iedereen er zonder dat ik er erg in heb gehad om 9.30. Ik was zelf eerst met Callas in de round pen gaan trainen omdat ik dacht dat dat de bedoeling was en dat we eerst in de manege zouden rijden met zadel, zoals gisteren en dan een buitenrit gaan maken. Maar nee, hop in het diepe. Dus ik stiekem toch wel blij dat ik eerst in de round pen getrained heb en een prachtige join up voor elkaar kreeg! Misschien kwam het daardoor dat ze niet bang was voor de compressor waarmee Stéphane zijn tractor aan het schoonspuiten was. Die tractor staat naast de camper en mijn spullen lagen bij de camper. In ieder geval weer een overwinning. Ook liep ze door een plas, zou dat ook komen omdat de join-up zo goed was gelukt?
Daarna de rit met ons vieren. We gingen met Bruno te voet voorop, Callas met zadel en bit met mij erop erachteraan, daarachter een van Bruno's hengsten zonder bit maar met zadel met Anaelle erop, en daarachter Samantha op de ruin van Bruno zonder bit en alleen met zadeldekje.
Doel Callas leren dat andere paarden in een groep ook niet bang zijn en dat de leider nooit bang is en zodoende haar het vertrouwen geven enge dingen te overwinnen en haar leren dapper te zijn.
In de verte de Middellandse Zee!
Het terrein is hier enorm ruig, enorm stenig en stekelig. Petje af voor Bruno die lopend de dunste paadjes neemt en met compleet bekraste benen er weer uit komt. Hij kan natuurlijk ook een lange broek aantrekken... Ik vond het wel jammer dat hier zoveel stenen zijn. Bij ons thuis liep ze na twee weken echt niet lekker meer. Bruno snapt dat wel, maar wil haar harden. Ze moet betere voeten krijgen en dat kan niet door dingen te vermijden. Dat is wel erg hard vind ik. Maar ja, ik heb geen hoefschoenen meer, alles is kapot gegaan in de rengalop bij het ongeluk. Had ik geweten dat hier nog tig keer meer stenen waren dan thuis, had ik haar laten beslaan. Ik ga maar mee met de flow en ik zie wel waar het schip strandt of niet. Misschien vaart ze er wel bij.
Hij liet ons stenige hellingen recht naar beneden afdalen. Behoorlijk eng, maar bedoeld om de paarden vertrouwen te geven. Samantha het jongste meisje durfde niet, ze lijkt zo stoer met haar tatoeage zo jong als ze is, maar grote bek, klein hartje. Bruno kon haar niet overhalen de afdaling te nemen en sprak zijn ongenoegen uit, dat als ze zichzelf niet overwint nooit sterk wordt. Ben ik blij dat ik het wel al gedaan had, maar ik weet dat Callas zulke uitdagingen leuk vindt.
Callas was helemaal into Bruno. Als hij iets naar links bewoog, zij ook. Wat hij ook deed, ze deed exact hetzelfde. Follow the leader. Eh was ik op haar nou niet de leider? Kennelijk niet.
Eenmaal weer in iets normaler terrein, liepen we door overgroeide wijngaarden. Dat was een stuk minder stenig. Het laatste stuk was asfaltweg redelijk dicht langs de spoordijk en een tgv kwam ons tegemoet. Bruno pakte voor de zekerheid haar teugels en ik denk dat ze daardoor juist wat angstiger werd. Hij had volgens mij gewoon moeten blijven voor haar lopen, want dat gaf haar vertrouwen. Nu voelde ze spanning en vond ze het erg spannend en versnelde haar passen, maar ze ging er niet vandoor, of zo.
We hebben een uur gestapt en af en toe gedraafd. Ik kon de eerste keer niet lichtrijden op mijn gebroken poot, de tweede keer ging al beter. Ik heb wel na een poos aangegeven dat mijn voet zeer begon te doen, dus hebben we een shortcut naar huis genomen.
Daar heeft Bruno ons het (afgetrapte) trailveldje laten zien waar een van zijn leerlingen morgen met mij en Callas oefeningen gaat doen. Er liggen banden, er is een hek om open en dicht te doen, er staan wat pylonen, wat paaltjes etc.
Vanaf dat punt moest Callas voorop zelf terug naar de manege lopen. Whoeah eng! Bizar toch iedere keer dat verschil. Bijna niet vooruit te branden, allemaal enge paarden in de wei, enge blauwe voerbakken in het gras. Beren op de weg! Zij heeft ook een grote bek, klein hartje! Maar goed daar zijn we hier voor om dat te veranderen. En het is goed dat ik het opschrijf dan kan ik de progressie beter volgen.
Terug op de manege lekker afgespoten ter afkoeling. Het is gelukkig niet zo'n verschrikkelijk hete dag. In de paddock lag haar hooi klaar en van mij heeft ze nog brokjes gehad. Ik heb fijn buiten gereden, was goed om weer te doen na zo lang en ik ben hartstikke tevreden over haar.
Om half acht was het nog maar een graad of 32 schat ik, ja cynisch en vanaf morgen komt er pas een hittegolf begreep ik, en heb ik Callas gewandeld en een poos in de schaduw laten grazen buiten het terrein en heb daarna een heel goede sessie met haar gedaan in de roundpen. Erg tevreden. De join-up erna ging ook erg goed, maar dat is vooral het koekje. Ik vind nog niet dat ik haar leider ben, dat gevoel heb ik nog niet. Ook dat vindt Bruno niet erg, over een paar weken het koekje gaan minderen en dan zit het er zo in, dat ik echt wel haar leider zal zijn, zegt hij.
Filmpje van de training vandaag.
https://www.youtube.com/watch?v=-tswedq3v8c
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Zaterdag 9 juli, 4e Bruno-dag
Straks om 9 uur de eerste sessie met een mevrouw uit de Savoi die een hele dag bij Bruno komt leren dus ik verwacht dat zij ook wel met Callas gaat trainen. Geen idee eigenlijk. Ik ga haar poetsen, Callas dus, niet die mevrouw, of in ieder geval even borsteltje eroverheen. De paarden krijgen nu op dit moment hun hooi dus het is een blij gehinnik overal van jawelste.
En om tien voor negen stond Marie Francoise klaar voor haar les met bruno die er nog niet was. Ik heb een poosje met haar en haar man staan praten. Wat ik wel vermoedde maar niet zeker wist is dat zij inderdaad met Callas ging werken die dezelfde problemen had als haar Merens, bang voor alles.
Itt mezelf wil deze vrouw niet meer rijden maar alleen nog vrijheidsdressuur doen. Dwz het paard dressuur laten doen zonder er zelf op te zitten.
Kwart over negen was Bruno er en hebben we Callas gehaald en heeft hij eerst een lange uitleg gegeven over ethologisch rijden en leiderschap, en heeft hij het belangrijke verschil tussen dominant en leider uitgelegd. Tevens heeft hij uitgelegd dat er een enorm verschil is tussen schrik en angst. Dat waren voor mij allebei eyeopeners, ik had het nooit zo gezien.
Een dominant, is geen leider. Een leider hoeft geen moeite te doen om gevolgd te worden. Die is een natuurlijke leider vanwege het charisma. Daar heeft men vertrouwen in. Een dominante wordt vaak als irritant ervaren want die wil de baas spelen over bijv voer.
Het verschil tussen schrik en angst is, dat schrik door verrassing komt, waarbij een paard hooguit een meter of 20 zal wegrennen, zich dan zal realiseren dat het niets was en gaat grazen. Angst is veel gevaarlijker. Voor angst zal een paard vluchten. Angst bouwt zich steeds meer op, om te ontploffen in een vluchtreactie. Angst voor iets wat achter het paard is, zal hem op hol kunnen doen slaan, angst voor iets van voren zal hem doen omkeren en dan op hol kunnen slaan.
En de allergrootste eyeopener, je MÁG afstappen. Zoveel mensen hebben waarschijnlijk net als ik geleerd dat afstappen not done is. Maar het is mijn veiligheid voorop en als ik voel dat het paard angst heeft, dan mag ik afstappen. Als het paard mij beter vertrouwd te voet, is dat de beste oplossing en geen schande, maar wijsheid. Poehé!
Daarna heeft hij een korte demo gegeven met grondwerk en Callas. Vervolgens mocht Marie F het proberen. Toch een heel verschil. Grappig om te zien waar Callas een loopje met haar nam of niet.
https://www.youtube.com/watch?v=o0m0k0kHR-Y
Daarna gingen we met vier paarden aan de lange longe het bos in om rond bomen grondwerk te stuur-oefenen in de schaduw. Ik zou Callas overnemen van hem en als laatste volgen. Dat ging voor mij helaas niet werken. Iedere ruk of trek die ik aan mijn arm krijg doet behoorlijk zeer in mijn scheenbeen van mijn gebroken been. Die plek heeft al die tijd al zeer gedaan na de operatie en het is daarom dat ik nog steeds mank loop volgens mij. Ik kreeg er gisteren ook de beugel van het zadel op tijdens het verslepen van het zadel en nu is het blauw. Dus ik moest helaas afhaken en heb Callas weer teruggezet in haar paddock. Wel ben ik mee gelopen naar het bos, maar zelfs lopend kon ik ze niet bijhouden. Tegen de tijd dat ik er was waren ze zowat al weer klaar. Bruno deed zelf de wilde hengst want wat was die aan het etteren.
Kwart voor twaalf waren we terug en met Anaelle en Samantha heb ik in de schaduw van de stallen wat gegeten. Het blijkt dat ze halfpension doen met Bruno. Dwz dat ze Bruno de helft van de pensionkosten hier betalen, dus 100 per meisje per maand, en dan mogen ze altijd op zijn paarden rijden. De meisjes vroegen of ik mee ging rijden, maar dat lijkt me geen goed plan in deze bloedhitte en zonder bruno, dus dat heb ik maar afgeslagen. Ze zijn nu samen weg, op de lieve hengst en de ruin van Bruno.
Erna Callas gehaald voor een lekkere kouwe douche en die meisjes de ronde hoefrasp laten zien. Callas haar voeten ingevet en geteerd aan de onderkant en weer in het bloedhete landje gezet. Arme paarden. Ze ging gelijk lekker rollen, want bah, nat zijn is niet leuk.
Shocking was wel weer dat ik weer een mierenexplosie binnen in de camper had. Had ik gisteren een appel gegeten, klokhuis klaargelegd voor Callas, niet nagedacht en er per ongeluk een tas overheen gezet. Krioelde van de mieren! Gelijk maar weer spuiten, hoop dat het weer even over is.
Ik heb Fysio-oefeningen gedaan en lekker in de luwte naast de camper zitten puzzelen de rest van de middag met het poot omhoog en rond zessen was Marie France er weer met haar man en Bruno was er al. Dit keer moest ze van drie paarden tegelijk de leider worden: Callas, de rustige hengst Tarago en Grimpeau de ruin. Wat ik bijzonder vind is dat Callas die boys nog nooit van heel dichtbij gezien heeft en het haar ogenschijnlijk niets deed. Ze was overigens wel de dwarste van de drie. Mooi om te zien hoe het uitmaakt wat je houding is. Het lukte Marie eerst niet de paarden in het gareel te krijgen. Daarna deed Bruno het voor. Op het filmpje op 3 minuten vertelt hij dat Marie F niet geaard was en dat wel moet zijn. Daarna was Marie anders actief en lukte het beter. Lijkt mij ook wel leuk een keertje te proberen als ik nog weer een stukje beter kan lopen.
https://www.youtube.com/watch?v=GApOIvoIakM
Vervolgens de drie paarden afgespoeld en weer in hun paddocks gezet en heeft Bruno de wilde hengst Illustrado gehaald. Ook daar heeft hij weer een stuk vrijheidsdressuur op de grond mee gedaan en Marie moest het nadoen, wat maar zozo lukte. Toen ging hij erop en heeft hij nog wat oefeningen laten zien maar het was of de hitte, of de dazen of de hengst aan de andere kant van het hek, maar Illustrado had zijn dag niet. Toen Bruno klaar was, stapte hij af en hij zei als ik het nu goed gedaan heb, zal de hengst mij volgen. Dat deed de hengst dus niet en gaf bruno toe dat hij niet zo goed gewerkt had met de hengst.
Als Erwin morgen vroeg hierheen komt kan hij te voet mee wandelen met de rit die we morgenochtend gaan maken. Ik ga om 9 u Callas trainen en om 9.30 starten we de rit. Bruno loopt weer te voet mee.
Bij het trainen moet ik erop letten dat ik bij het van hand laten veranderen, dat ik niet de loop blokkeer, maar me terugtrek en mijn energie weghaal bij Callas, waardoor ze zal vertragen en ik de andere kant op kan wijzen en aanmoedigen met de zweep.
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Dag 5, 10 juli 2016
We hebben Callas gehaald en ik heb met haar gewerkt in de roundpen mooie join-up gedaan en haar ook nog laten springen. Wel blijkt dat ik haar leider nog niet ben. Want we hebben even een test gedaan, maar zoals ze op de weg Bruno helemaal exact volgt, doet ze bij mij echt niet. Bruno zegt dat dat nog wel komt, maar volgens mij is ze verliefd op Bruno.
Ik doe het nog steeds fout. Ik blokkeer haar om te laten wenden ipv mijn energie terug te nemen. Zit er zo in gebakken, dat leer ik niet in 1 dag af. Ook komt Callas al zelf naar mij toe als ik ophoud te drijven en dat is ook niet de bedoeling. Goed te zien op het filmpje van 2.5 minuut.
https://www.youtube.com/watch?v=cKNgP_3C7sM
Bruno stond om half tien klaar met Illustrado, de meisjes die zouden meerijden hadden geen zin vandaag met de hitte. Bruno reed voorop met de hengst en ik met Callas erachteraan en Erwin te voet mee. Erwin heeft veel leuke filmpjes geschoten. Het was weer een oefenrit, waarbij moed gevraagd wordt van het paard door huggies op te moeten en af te moeten. Ook gingen we door een soort rietbed, waar het riet 2m hoog stond en waar de paarden hun eigen voeten dus echt niet kunnen zien en helemaal moeten vertrouwen op de ruiter. Dat ging ook goed. Wel vond ze die hoge planten die tegen haar aanzwiepten niet zo'n succes, maar dat is het leerproces. Het eerste kwartier liep ze te drammen, (waardoor ze aan de teugel liep, nice) want ze wilde voorop en dat mocht niet. Daarna was ze ineens superrustig en kon ik haar aan een lang teugeltje met gemak rijden.
Gewoon een huis tuin en keukenfilmpje van het trainingsritje rond de Franse manege.
https://www.youtube.com/watch?v=v-0qYSSqdSQ
dag 6, 11 juli 2016
Om half negen was ik opgezadeld en ben ik naar de round-pen gegaan om te rijden en buigoefeningen te doen. Halfuurtje leek me mooi van te voren, maar Bruno bleek pas om half tien zadel klaar te zijn. Callas doet het goed op dat bit, dat dan weer wel. Stoppen buigen achterwaarts. Dat is hoopvol. Ik moet maar opzij zetten dat dat niet was wat ik voor ogen had. Mogelijk als ze ouder is dat het dan wel zonder bit kan. Veiligheid voorop.
Om half tien reden we weg. Bruno op Illustrado, Marion op Grimpeau en ik hekkensluiter op Callas. We hebben weer ongeveer dezelfde rit als de eerste rit gemaakt. Het draagt weinig meer bij aan Callas' opvoeding qua angst want ze kent het nu, er is daar niets engs. Het loopt alleen maar verschrikkelijk rot voor haar op die rotsstenen. Ik begin minder happy te worden.
Aan het einde van de dag hebben een meisje en ik Callas en Grimpeau op het veldje los gelaten om te kijken of we op zo'n groot veld een join-up voor elkaar zouden krijgen en om wat te trainen met autobanden stappen en zo. Ik was toch niet ontevreden erover!
https://www.youtube.com/watch?v=cv8tZqOhV8o
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Hi Truus1957, ik pb je even.
Utixo en anderen, het is inderdaad zoals jullie zeggen. Jullie en ikzelf ook hadden het zelf anders aangepakt. Minder cru waarschijnlijk. Maar dat heeft door mij alleen tot het ongeluk geleid. En er zullen zeker beter methoden zijn die in het midden liggen tussen Bruno en mij. Maar in Frankrijk zijn NH-trainers in het gebied waar ik woon, althans vorig jaar, niet dik gezaaid. Ik heb me een hoedje gezocht, en veel mensen gemaild, maar Bruno was de enige die het gelijk wel zag zitten. Bij een heel stel had ik het gevoel dat als ik gypsy (tinker) zei, dat ze meteen dachten, mwah lamazittu. Misschien om het ras, of misschien omdat er meer eer te halen valt in sportpaarden.
En qua training, ik moest wat. Een maand lang iedere dag onder begeleiding iets met haar doen en zelf alleen maar met haar bezig kunnen zijn omdat ik niet van dat terrein af kon, leek me het beste om een doorstart te maken en tot elkaar te komen.
En Bruno heeft meerdere hengsten. (You think he's compensating? quote uit Shrek, hahaha) De hengst waarmee Callas in de roundpen is, heeft nog nooit gedekt en was een schatje zo lief. Overigens is hij een paar maanden later overleden, die hengst, niet Bruno. Op het filmpje is hij al heel mager aan het worden. Aan het eind van de maand dat ik er was, was ie graatmager al. Wilde nauwelijks meer eten. Dierenarts er tig keer bij geweest, uiteindelijk bleek het leverfalen.
En vwb de filmpjes, er zijn er ook bij zonder Bruno, hahaha, hoef je je minder te ergeren...
Utixo dank voor je afspuit tip! Leerzaam.
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Prugelpiet, ook welkom!
Gisteren heb ik een smid laten komen om haar rondom op dikke ijzers te zetten. Ik ben veel te bang dat ze door die stenen weer zere voeten gaat krijgen. Ze was weer erg braaf.
Op dag 6 hebben we (Sandy een leerling en ik) een superstaprit gemaakt door een mooi natuurgebied met flamingo's en met allerlei enge dingen en verdwaald, maar Callas heeft het supersupergoed gedaan.
Om te beginnen was daar de spoorweg die we over moesten steken. Sandy reed op de hengst Tarago. Ik had verwacht dat de paarden hier van de manege geen problemen zouden hebben met die spoorweg, maar dat had ik mis. Ik liep achter Tarago en hij wilde niet eens in de buurt komen. Callas was erg kijkerig natuurlijk, niet naar de spoorweg maar naar alle betonnen huisjes die er bij staan. Maar ze wilde wel voorop. Dus ik stuur haar er netjes overheen. Ze keek goed waar ze liep. De matten tussen de rails zijn van dik rubber dus dat dempt alle enge geluiden. Ben ik nog geen stap aan de andere kant, gaat de bel dat er een trein aankomt, maar Sandy staat nog aan de andere kant omdat haar paard niet wilde. Uiteraard moest ze wachten en ik ben een heel eind doorgelopen omdat ik niet wilde riskeren dat Callas ineens terug wilde of zo. Hadden we pech want de bomen bleven nog eens dicht voor een lange goederentrein. Callas werd wel nerveuzer van het geluid en omdat Tarago er niet was, ze moest ook poepen van de zenuwen (voor het eerst dat ze gemest heeft onder het zadel), maar ze was heel beheersbaar. Bomen weer open en toen moest Tarago er nog over. Sandy was afgestapt en het heeft haar heel wat trekken en tikken gekost om hem eroverheen te krijgen en toen sprong hij er ook zowat overheen, zo eng vond hij die rails.
Ik zat inmiddels meer met een knoop in mijn maag voor de volgende uitdaging, die drukke weg oversteken. Gelukkig kwam er precies niets aan dus konden we op ons gemak oversteken. Aan de overkant ga je gelijk een natuurgebied in. Wel overal weilanden met camarque paarden, dus Tarago rook al vanaf verre andere hengsten en moest erg hinniken. Er kwam een auto met caravan langs, die reed gelukkig erg langzaam omdat we dat met onze handen aangaven, en het vormde geen probleem.
Daarna kwam er een lang pad over een soort dijkje met aan weerszijden ingedroogde moerassen. Er kwamen joggers en fietsers tegemoet en ze vond ze niet eng! Soms wilde Tarago ineens niet verder en ben ik met Callas voorop gegaan. Erg goed voor haar zelfvertrouwen en het mijne overigens.
We kregen een houten bruggetje op het moment dat ik voorop liep, maar dat was te veel voor Callas en daar moest Tarago weer het voortouw nemen.
Toen kwamen we bij een saline zoals dat heet met flamingo's. Erg mooi, maar maar weinig roze, bijna wit waren ze! Callas vond ze erg griezelig. Ze maken gekke geluiden en omdat de flamingo's ons ook eng vonden, begonnen ze van ons weg te rennen door het water en dat zag er uit als een heel groot wit ding wat weg waggelde. Nou, dat was toch wel wat zeg! Daar stond ze toch zo raar van te kijken dat we allebei om haar gezicht moesten lachen.
Tarago had het weer even niet en ik stuurde Callas weer voorop naar een gebouwtje in de verte waar we nieuwsgierig naar waren wat het zou zijn. Hoe dichter we het gebouw naderde hoe enger het voor Callas werd, totdat Tarago het vlak voor het huisje weer moest overnemen. Het bleek een pomphuis. Mogelijk dat ze een geluid gehoord heeft. De hele tijd was ze enorm alert, maar ze zweette bijv niet zo erg als ze bij ons iets engs heeft moeten doen, ondanks de hitte, dus dat vind ik een goed teken. Voor mij betekent dat dat ze gewoon met een ander paard erbij veel minder bang zou zijn. Ik moet gaan zoeken naar een rijmaatje in de buurt. Er moet toch iemand wel te vinden zijn?
Toen kwamen we bij een strand. We hebben geprobeerd de paarden het water in te krijgen, maar alleen Tarago heeft het water met 1 hoef aangeraakt en Callas bleef er meters vandaan. Wel heeft ze met haar neus erg in het zand gewoeld. Het komt vast nog wel een keertje dat ze er wel in gaat.
Sandy wist nu niet of het beter was om dezelfde weg terug te gaan of de wandelroute te vervolgen. Terug dezelfde weg is nooit een goed idee met een paard dus leek mij vervolgen beter. Hm. We verdwaalden dus en hoe we gereden zijn weten we niet, maar het was een zeer goede oefening. We hebben auto's, blaffende honden, dravende paarden, spannende hekken, en nog veel meer engs wat wij niet begrijpen dat eng was, gehad. De blaffende hond die van achteren kwam, was nog wel het vervelendst. Ik denk dat Callas wel was weggerend als ze alleen was geweest. Nu leert ze er hoop ik van.
Uiteindelijk kwamen we weer op de drukke weg terug, maar we konden helaas niet recht oversteken naar het fietspad. We moesten een stukje over de weg draven naar een doorgang! Ook dat hebben we goed afgerond. Toen op het fietspad stappen langs de vuilstort. Erg spannend ding die vuilstort. Er klappen luiken er zijn veel grote dingen, auto's, roepende mensen, maar ook dat ging goed. De vuilstort heeft een witte muur en bij ons is er op het recreatiepad ook een stukje muur dat overigens niet eens wit is, maar dat vindt ze erg spannend. Zo'n groot wit vlak begrijpt ze niet. Gelukkig stond er daar een vangrail dus ze kon niet de weg op deinzen.
Verder in de berm van het fietspad naar de afslag en vlak voor de afslag (ik liep voorop) schrikt ze zich te pletter, dus met vier benen tegelijk de lucht in en zowat in spagaat landen door de hoefijzers waardoor ze geen grip heeft. Geen idee waar ze bang voor was.
Toen terug over het spoor, geen centje pijn en met losse teugel naar de manege gestapt langs de voer en drinkbakken die nu bijna niet meer eng zijn. Haar uitbundig beloond met veel brokjes, afgedoucht en toen kon ze eindelijk verder met eten. De rit heeft een uur en 3kwartier geduurd, het langste dat ik ooit met haar ben weggeweest, behalve dan die keer dat ik zelf verdwaalde.
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Volgens mij zijn dit nog niet verwelkomde volgers, dus welkom, Nagini, Miesnaom, Renatuuh, Ellen,
Dank voor jullie reacties, ik leer weer van alles van jullie. Dat een join-up niet meer dan 1x gedaan moet
worden is helemaal nieuw voor mij! Vind ik eigenlijk heel erg logisch. Dank.
7e dag
Vandaag wil ik spelen met een bal en een doek. Kijken wat ze daarvan vindt. Ik wil haar met de doek poetsen en dan rustig over haar hoofd leggen of ze dat wil toestaan. En ik wil de bal tegen haar voeten rollen omdat ze na de poopscoop onverwachte dingen rond haar benen maar raar vindt. En ik wil haar met de lange longe sturen. En ik vond haar super! Morgen doen we niets behalve wandelen en poetsen.
https://www.youtube.com/watch?v=25As_04qdQk
https://www.youtube.com/watch?v=uW_Y_KNVpoY
9e dag.
Met Bruno weer een staprit gemaakt langs spannende dingen. Het is in ieder geval erg fris weer met de
stormachtige mistral die er staat. Bruno stelde voor om naar het dorp te gaan om Callas aan allerlei indrukken te laten wennen zoals de stieren die opgesteld staan in kralen. Ik heb aangegeven dat ik dat wel heel spannend vond en dat ik denk deze spanning op Callas over te brengen. We besloten dan door de wijngaarden die kant op te gaan en dan te zien hoe de paarden ervoor zouden staan. Bruno op de hengst Illustrado en Elodie op de hengst Tarago.
En ja het is fris weer. Met losse teugels rijden was er niet bij. Daarbij sloeg Callas met twee benen naar achteren naar Tarago! Nog niet meegemaakt dat ze zo geïrriteerd was naar andere paarden. Ik heb toch van de week ook met Tarago meegereden met Sandy. Afijn, ze miste op een haartje na Tarago zijn oog. En gelukkig bleef ik er wel goed op zitten.
We kregen na de wijngaard nog een paar fietsers achterop en ook dat maakte alle drie de paarden goed zenuwachtig. Dus besloot Bruno dat we niet naar het dorp met de stieren gingen. Gelukkig. Ik doe nu onderweg veel stuuroefeningen en halthouden, zonder dom achter Bruno zijn hengst aan te sjokken. Dat leert haar en mij opletten en ik ben dan veel meer met Callas bezig.
Teruggekomen van de rit, trek ik mijn jas uit en gooi hem op een paaltje, althans dat was de bedoeling
maar hij viel er naast op de grond en Callas ging helemaal uit haar dak van paniek. Ik lag er zowat weer,
af, maar ze rende niet ver van de hengsten weg.
Bruno zocht meteen uit waar ze dan bang voor was en wat was ze weer een dapper paardje. Al die dingen die hij met haar deed! Uiteindelijk bleek het toch iets dat tegen haar achtervoeten kwam.
https://www.youtube.com/watch?v=q9XIgOZC6JM
Zijn conclusie bij de evaluatie je kunt haar nog meer gaan desensibiliseren. OK, dan hebben we iets om
gericht aan te werken. Zijn techniek: je stelt het dier bloot aan een gevaarlijke situatie, net zo lang tot het dier zelf ontdekt dat het niet gevaarlijk is en er zelf voor kiest het niet gevaarlijk te vinden. Zo overwint hij zelf zijn eigen angst en wordt dapperder. Zodra ze zelf het gevaar overwonnen heeft en stilstaat krijgt ze een brokje.
Misschien dat Bruno vanavond nog komt maar dat vond hij wel veel voor Callas op 1 dag. In ieder geval
morgen (vrijdag) wel weer om dezelfde tijd en dan gaan we zeker dit weer oefenen. Zaterdagochtend komt Marion.
Vanmiddag even een kwartiertje rustig gewandeld met Callas, na de hectiek van vanmorgen. Een rondje terrein gedaan en haar daar laten grazen waar het mocht van mij. Verder geen enkele druk. De wind waait nog steeds enorm, maar er waren weinig gevaren vond Callas. Gelukkig. Met Manon en Laura staan praten die water aan het geven waren en precies bij Callas waren. Als het uitkomt nemen ze me zaterdag mee naar de camarque-veulentjes, ik weet niet hoe laat, want 's morgens komt Marion en natuurlijk 's middags komt mijn vriend. In ieder geval is het gebaar aardig.
10e dag.
De tweede desensibilisatietraing van Callas door Bruno. De doek deed ze waanzinnig goed. En zo grappig, pakt ze zelf de doek! Ik heb een paard met humor! Bruno zoekt uit wat ze nou precies niet fijn vindt. En een topvoetballer zal ze niet worden, maar het ging al heel erg veel beter met de bal. Daarna nog over mikado balkjes laten stappen om haar beter op haar voeten te laten letten. Superpaardje.
https://www.youtube.com/watch?v=QQUp5D20n3Q
Er is in de ochtend een nieuw paard aangekomen. Het beest zit helemaal onder de schurft. Dus ik heb de gelegenheid maar eens aangegrepen om een praatje op het terras te gaan maken met Stéphane en Laura (die overigens erg vriendelijk is en altijd vraagt hoe het gegaan is met Callas) en tevens alle honden eens de gelegenheid te geven aan me te snuffelen want dan blaffen ze misschien niet meer zo tegen me.
Het paard bleek deze morgen op de grote weg te lopen en de politie belt in zulke gevallen een dichtstbijzijnde manege. Dus Stéphane is vroeg uit zijn bed getrommeld, heeft met een vriend het paard gevangen en hierheen gebracht tot er een eigenaar om komt. Die eigenaar kan rekenen op diverse PV's. Ook wegens verwaarlozing van het paard. Ook moet die de verzorging en verblijf al hier betalen. Het arme dier ziet er niet uit. Hoeven ook veel te lang, daarbij heeft ze ook een blessure aan haar voorbeen en loopt erg kreupel. Triest.
Bruno kwam toch nog onverwacht en nam hij ons dit keer mee naar een mooi canyon. Gaaf plekje op deze aarde. Er zijn allerlei geheimzinnige mythen aan verbonden over Maria Magdalena en spirituele gevoelens en paarden die intens reageren daar. Whatever, het was een prachtige plek. We hebben fijn gereden, Bruno op Illustrado, Marion op Tarago en ik op Callas. Geen verschrikkelijk enge dingen gezien of meegemaakt, eigenlijk lekker relaxed. Wel merk ik dat met lange stukken draven ik mijn balans niet goed heb door het poot.
11e dag.
Vandaag ging ik samen met een van zijn leerlingen verder op het desensibilisatiethema van gisteren. En het was duidelijk zichtbaar dat het zijn vruchten afwerpt. We bedachten van allerlei rare dingen voor haar.
Bijv we legden het doek weer over haar en dan ging ik erop staan zodat het van haar af viel tegen haar
achterbenen. En we bonden een bal aan het de longe waaraan we haar vasthadden, zodat de bal met haar meebewoog over de grond, dat deed ze allemaal heel goed. Toen we de bal met de lijn over haar rug hadden, vond ze hem spannender en hij kwam een paar keer tegen haar achterbenen en dat vond ze niet leuk ze trapte er zelfs naar, maar ze ging er niet vandoor. Stoer! Ze wordt weerbaarder! Ik heb ook de bal nog naar haar achterbenen geschopt en ik zal ook geen profvoetballer worden, hahaha, en Callas vond het uiteindelijk wel best. Wat interessant was, was dat ze de blauwe bal, overigens mijn fysiobal voor mijn voet, spannender vond dan de lichte kleur ballen. Vond haar het echt heel erg goed doen! Ik heb weer goede hoop op de toekomst!
https://www.youtube.com/watch?v=b8vGl0XkFf4
Spoel ik haar daarna lekker af, zet haar in haar paddockje en heb ik het hooi in de schaduw in het stalletje gezet. Gaat ze weer naar buiten en rollen en rolt ze zich in het schrikdraad met haar achterbeen. Ja krijgt ze een schok natuurlijk, paniek, opstaan, ragt het hele schrikdraad mee wat aan haar blijft hangen en ze schok na schok krijgt, ze blijft rondrennen met dat draad wat uiteindelijk breekt en de stroom verbreekt. Dus ik ben me ook te pletter geschrokken. Helemaal trillend stonden we allebei tegen elkaar aan. Zij met haar hoofd in mijn shirt en ik janken. Houdt het dan nooit op? Weer een trauma erbij.
Later die dag heb ik alleen nog maar gewandeld en haar laten grazen buiten het terrein. Ze keek wel
regelmatig op, maar er waren geen schrikreacties. En bizar genoeg, doet het schrikdraad haar niets! Ze
bleef niet overmatig ver weg van het schrikdraad, had geen paniekreactie bij het tussen het schrikdraad
doorgaan. Helemaal niets!!! Het is net alsof ze weet, dit kwam door mij zelf, ik weet waardoor het kwam, en ik weet dat het niet eng is.
12e dag
Vandaag zijn we met Laura en Manon, zonder paarden en met de auto, naar de camarque-veulentjes gegaan. Inderdaad erg cute. Ze worden in allerlei kleuren, behalve bont en wit, geboren. Na een maand of 2 beginnen die geboortehaartjes eruit te vallen, zien ze er nogal mottig uit en komt er onderdoor hun grijze babykleur die ze een jaar of 4 houden tot ze echt sneeuwwit zijn. We hadden het nog over de prijs van een camarque en daar willen ze toch ook al gauw 3000 euro voor hebben, 4 jaar en afgericht. En passent hoorde ik dat Bruno 10.000 euro voor Illustrado wil hebben, lachertje. Hij is 10 jaar oud, een verschrikkelijke klier en toch te weinig echt gereden en kan eigenlijk alleen kunstjes. Daar krijg je geen 10.000 euro voor.
Afijn 11 u waren we met de auto weer terug op de manege en heb ik in de roundpen wat gebrobeerd.
https://www.youtube.com/watch?v=9MtWa5AhVdo
En erna zijn Bruno's leerling Anaelle en ik een minuutje of 10 in de bak gaan rijden. Dat had ik aan haar gevraagd omdat Callas bang leek voor de bak, misschien omdat ze nog nooit in een bak gereden had. Maar waar ze nog banger voor blijkt te zijn is als ik dingen op haar zittende naar beneden gooi. Dus mijn jas vorige keer, dat was geen toeval en gebeurde dit keer met mijn heuptasje dat ik op een stoel wilde gooien. Paniek! Dus weer wat gevonden om aan te werken.
Daarna trokken de wolken op en was het meteen bloedheet en hebben we maar heel weinig gedaan. Ik heb eerst Anaelle op Grimpeau in stap gevolgd in de bak. Erna zelf wat rondgestuurd, wat rondgedraafd en ook één galopje voor elkaar gekregen! Het wordt nog eens wat.
Vervolgens zijn we het natuurgebied achter de pretparken in gegaan en zijn we naar de Maria-vallei gegaan om ze een paar uur te laten grazen. Een paar keer gedraafd onderweg en ook een keertje gegaloppeerd, Callas voorop, want Grimpeau is niet vooruit te branden! Ze vond het duidelijk wel spannend, maar heeft alles netjes gedaan zonder te schrikken. Er was ook niet zo veel om te schrikken, maar toch. En het grazen was natuurlijk heerlijk! Zo'n kale paddock vind ik zo verschrikkelijk onnatuurlijk. Ik ben blij dat ik thuis mijn dieren een heel natuurlijk terrein kan bieden. Wat lijkt thuis ver weg eigenlijk, ik leef hier zo'n ander leven en ben alleen maar met Callas bezig.
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Lynnxtubbie en Jolliegirl welkom!
En Pien als we elkaar die maandag over een week zien, gaan we het erover hebben.
13e dag.
Zo, het is kwart voor twaalf en ik ben net terug van een rit. Onverwacht. Er kwamen twee dames die een staprit gingen maken, ik vroeg of ik mee mocht, geen probleem en we zijn naar de zoutbassins geweest. Wat een rust en wat een prachtige omgeving. We reden over de dijkjes die zoutbassins
scheiden. In de verte zie je dan de Middellandse Zee en de zoutbassins zijn natuurreservaten en er zijn van allerlei vogels en ook weer flamingo's.
En omdat we alleen maar stapten was het lekker ontspannen. Alleen een van de twee had een jong paard aan de lange lijn, maar die heeft Callas een trap tegen haar hoofd gegeven. Dat doet ie anders noooooit! Ik had de hele tijd achteraan of voorop gelopen met dat paardje in het midden en we waren
aan het wisselen van positie waarbij ik dus langs dat paardje moest. Ik kon niet verder opzij. Callas lijkt er gelukkig geen last van te hebben maar ik schrok wel. Ik zag ook niets op haar gezicht of zo. Geen haartjes eraf, dus misschien was het wel een schampschot. Maar het had ook mijn zere been kunnen zijn.
Verder alles goed gegaan, er waren wel wat dingen die ze niet leuk vond, terug op het fietspad kwam er een auto langs met een fluitend geluid (wind in de imperiaal) en wilde ze gaan rennen, maar de groep en het bit hielden haar tegen.
Terug bij de stallen nog even met die twee mensen aan weerszijden vasthoudend het tasje af gedaan en neergegooid, maar dit keer was het niet eng omdat die mensen erbij waren. Hoe ga ik nu zulke dingen oefenen? Als er mensen bij haar staan is bijna niets eng, maar als er niemand naast haar is die haar (geestelijk) kan steunen, dan blijft het eng. Vind het voor mezelf ook wel een beetje teleurstellend, als ik haar leider echt zou zijn, zou ze dat ook niet erg vinden, maar ze vertrouwt mij dus duidelijk niet.
Toen ik bij haar paddock kwam stond eindelijk laura de aanhanger vol met ouwe poep te laden, dus geholpen met scheppen, maar er ligt nog wel een aanhanger! En dat zou ik gaan zijn opruimen, hahaha, lijk wel gek. Ben blij dat ik het gevraagd heb.
Vanmiddag heb ik een rondje terrein met haar gegraasd ondertussen stenen gooiend in de berm, de eerste was eng, de rest nauwelijks, op eentje na. Maar ze had geen vluchtreactie. Daar ben ik dus wel tevreden over.
Mijn vriend heeft thuis geconstateerd dat we het platje om op te rijden kunnen uitbreiden als we wat struiken slopen, palen eruit halen en dichter op de weg zetten, een kuil in een talud opvullen en dan zal het uitkomen op druppelvormig plat stuk, waar ik een grote volte kan maken, maar dan nu ook langere stukken heb om rechtuit te draven en te werken. Alle beetjes helpen.
Dag 14.
Vandaag een paar keer gewandeld. Wat wel grappig is, is dat de mensen hier Irish Cobs niet kennen. Meeste paarden zijn Camarques natuurlijk. Het pad langs de manege is ook het pad naar de pretparken, dus daar lopen veel mensen en kids. Callas komt heel erg aaibaar over met haar lange manen en
sokken, en als ik aan ieder die haar geaaid heeft een euro had gevraagd, had ik de pensionkosten eruit gehad, hahaha. En Callas vindt het heerlijk al die aandacht van mensen. Ze wil in zakken en tassen naar lekkers zoeken, wat niet mag van mij, maar de mensen snappen de hint wel en die appel bestemd voor de picknick verdwijnt toch echt in Callas. Ik heb zelfs gehad dat een jochie liever bij Callas wilde blijven dan mee het klimpark in! Ware liefde.
Ik heb nog in de rounpen geklooid. Er zijn dingen die fijn gaan en er zijn dingen die niet lukken. Tja. Rome is ook niet op 1 dag gebouwd zullen we maar zeggen.
https://www.youtube.com/watch?v=N4JBEe392Ts
Dag 15
Om 17u was Marion er. Zij is nog nooit te laat geweest, dat is erg fijn. Lieve meid ook en leuk om mee samen te werken. We zijn eerst met Callas en Grimpeau naar het speelterrein geweest. Daar hebben we ze rondgejaagd en daarna gevraagd bij ons te komen, dat lukte de eerste keer met Callas niet, de tweede keer wel, maar ze is wel heeeeeel erg op brokjes gericht en daardoor ben ik nog steeds geen leider. Ze volgde mij erna ook perfect maar dat zijn alleen de brokjes.
Als oefening hebben we de banden gedaan en heb ik ook een beetje gelokt met brokjes, Callas is wel erg een schurk daarin en manipuleert mij lekker. Van Bruno mag ik dit niet doen. Omkopen noemt hij het.
https://www.youtube.com/watch?v=n-IPGvSf1UI
Daarna hebben we even bij de camper wat gedronken en hebben we Callas opgezadeld om in de roundpen te oefenen met bloes op de grond gooien als ik die uittrek als ik erop zit. Net als gisteren na de Salines was het geen probleem en ook het zwarte tasje op de grond naar haar achterbenen gooien was geen probleem. Dus ook dit vond ik een succes.
Daarna hebben we allebei gedraafd en gegaloppeerd op Callas en ook dat vond ik een succes. Ik heb mijn beugels korter gedaan en met een tikje van het zweepje weet ze dat ze moet galopperen. Dus ik ben helemaal blij.
(Voor de bokkers, op de achtergrond ging iemand helemaal door het lint omdat een PRE-hengst liep te etteren. Daarom vroeg ik of Marion dat gezien had. Verder zeg ik tegen Marion, ze heeft nog nooit op commando gegaloppeerd, maar daarmee bedoel ik onder de man, eh vrouw, hier in de roundpen.)
Dag 16, 21 juli.
Om half zes zijn we met zijn vieren een rit gaan maken. Zoals ik hoopte naar de salines, omdat ik vind dat de stenen haar toch zeer doen ondanks het beslag. En wat blijkt; mijn schatje is hengstig! Heb ik nog niet eerder van haar gemerkt. Kan ook haast niet anders met zoveel mooie mannen om je heen. En van de vier paarden op deze rit zijn er twee hengst. Dus iedere keer als we ergens stilstonden moest madam een plasje doen om te laten zien dat ze hengstig is. En die hengsten maar met een stijve lopen. Zwieber zwabber. Gelukkig zijn ze dan wel weer zo opgevoed dat ze er niet opduiken. Maar regelmatig gillen en flemen, dat dan weer wel.
De salines was ook fijn omdat het lekker waait daar en dus was het niet zo heet. Met Bruno voorop die zijn hengst daarmee trainde omdat die hengst daar nog nooit geweest was, zijn we ook door het dorp gereden door een woonwijk, met blaffende honden en gillende kinderen. Dat was allemaal ok. In een kudde lopen is het niet eng natuurlijk. Terug hebben we gegaloppeerd door de wijngaarden. Toen ik mijn been even uit de beugel haalde om mijn zere voet te ontlasten, schrok ze zich weer te pletter van mijn been! Net als van de jas, en het tasje, als er iets donkers in haar ooghoeken beweegt, schrikt ze zich een ongeluk. En dan wil ze omdraaien en vluchten. Nu dus ook weer, alleen stonden er paarden achter haar of wijngaarden links en rechts. Dus daar moet ik nog veel aan trainen.
Verder heb ik haar nog gewerkt in de round pen en alhoewel ik iedere dag een beetje beter kan rennen met het poot, is het moeilijk om met haar mee te rennen voor een galop. Fluiten is komen en dat doet ze graag, want je weet maar nooit of er nog brokjes komen. Aaien aan haar hoofd vond ze nog steeds gezeur, maar oortjes wrijven is ok en erna liep ze toch weer keurig mee. Het was nog geen 5 minuten, maar het was goed zo. Het hoeft ook niet langer als ze het goed doet.
https://www.youtube.com/watch?v=Xw4nelxPSD8
Dag 17
Ik heb haar landje weer gemest, het karretje vol met oude mest is weg gelukkig. Vlak erna begon het te onweren en donderen en hozen dat het een lieve lust was. Toch ook water in de camper bij het keukenraam. Het was hopeloos, dus drie koppen thee, wierrook en puzzeltjes verder hielt het eindelijk
op. Naar Callas geweest om te kijken of ze de bui had overleefd en haar paddock is een drekbende verschrikkelijk. Andere paddocks ook, maar de hare in het bijzonder. Bijna geheel een meertje. Wat grappig is, is dat ze nu zo achter me aanloopt door plassen heen. Eerst waren plassen eng. Nu niet
meer, of dat ook zo is als ik erop zit weet ik niet, maar wel als ik ervoor loop. Ben ik toch vertrouwd, dat is wel een compliment.
Vandaag is er een wonder gebeurd. Ik heb gisteren de opdracht gekregen haar eindelijk eens te leren stilstaan bij het opstijgen. Bruno had me dat al vanaf het begin af aan opgedragen, maar ik vond de methode niet prettig. Wat ik moet doen is zodra zij gaat lopen bij het opstijgen, hetgeen zij graag wil doen, onaantrekkelijk maken. Dus als ze wegloopt bij het opstijgen moet ik stoppen met opstijgen en terwijl ik op de grond sta haar juist overdreven rond en rond en rond mij laten lopen liefst draven onder het motto van: Je wilt toch zo graag bewegen? Dan zul je ook bewegen. Maar dat ziet er rot uit. Ziet er boos uit en ik wil niet boos zijn. Toch maar gedaan. En ze stond stil!!! Ze stond helemaal netjes stil na de eerste keer dat ik dat gedaan had! Wauw. Ik weet niet of dit voor altijd gelukt is, zoniet dat herhaal ik het en zal ze vanzelf wel leren.
Bruno heeft me bekeken bij het grondwerk in de roundpenn en hij heeft veel aangemerkt. Ik ben niet geaard. Ik wapper teveel met mijn armen en geef onduidelijke signalen af, het is een wonder dat Callas mij begrijpt, ik ben een koekje, geen leider, ik ben haar moeder en niet haar coach. Zo. Daar kon ik het weer mee doen. Het laatste was ineens wel een grote eye-opener voor mij. Inderdaad is daar een groot verschil tussen. Overdenkend kom ik inderdaad tot de conclusie dat ik haar altijd heb gerustgesteld bij enge dingen. Ik ben nooit streng of doortastend geweest. Bruno zegt dat ik haar niet moet troosten. Als er vervelende dingen gebeuren, jammer dan, sh*t happens, niet terugkijken, maar verder gaan. Niet troosten, maar juist zeggen, hop, niet zeuren, ja het is rot wat er gebeurd is, maar niet zo miepen. Niet haar troostende moeder, maar haar doortastende oplossingsgerichte coach. Doorgaan. De keren dat ze troost bij mij zocht zoals met de poopscoop en zo en de laatste keer met het schrikdraad, zijn geen goede actie van me geweest. Door haar te troosten heb ik haar schrik bevestigd en beloond. Ik had dan beter het kunnen negeren of weglopen en haar zelf op haar eigen benen leren staan. Ik vind het goed en logisch klinken, maar nu moet ik die klik in mijn hersens gaan maken en dat is mijn grootste probleem uiteraard, want ik ben van nature een moeder voor mijn dieren en ik ben van nature geen leider. Toch mijn best hierop gaan doen!
Al met al was dit denk ik de belangrijkste dag tot nu toe. Het stilstaan en het coachen. Twee nieuwe inzichten.
Laatst bijgewerkt door
Monique1963 op 02-09-17 15:43, in het totaal 2 keer bewerkt
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
dag 18
Ik heb zojuist even een mini-oefening achterwaarts ernaast gedaan. Ging niet verkeerd.
https://www.youtube.com/watch?v=etH1P6ZgMUw
We zijn met drie paarden op rit geweest. Leuke stuuroefeningen gedaan in een bos, maar ze is nog wel behoorlijk hengstig. Dat maakt het niet makkelijker. Op de terugweg door de wijngaarden hebben zij twee gegaloppeerd maar Callas wilde alleen draven en tikte dus met haar achterijzers haar voorijzers aan. Dus ik moet echt die springschoenen voortaan aantrekken.
Toen vroeg Aurelie of ik zin had met haar en haar moeder, Anna, de lunchpauze door te brengen, we hadden van 11u tot 17u de tijd. Graag natuurlijk en we zijn naar de kathedraal geweest van Villeneuve de Magelone, die op dat eilandje staat.
Niet zo heel indrukwekkend, maar wel gezellig er gewoon uit te zijn. Ook leuk om te kletsen want Zwitsers zijn als Nederlanders, schoon en netjes en ook zij verbazen zich enorm over de puinhoop op deze manege.
Het was wel een enorm eind wandelen naar de kathedraal, 1km vond mijn pootje niet grappig. Terug ook weer. Daarna hebben ze me nog getrakteerd op een drankje bij zo'n stalletje en hebben we in de omgeving nog een poos rondgetoerd om in een dorpje een farmacie te zoeken omdat homeopathie hier veel goedkoper is dan in Zwitserland.
Terug op de manege was het feest, want iemand was vergeten zijn paard in de paddock terug te zetten en dat liep met halster en al tussen alle paddocks in. De hengsten staan aan de buitenrand van alle paddocks, waar normaal gesproken geen andere paarden langs hoeven. Dit paard heeft daar waarschijnlijk wel gelopen en de hengst van Bruno, Illustrado was daar waarschijnlijk nijdig om geworden en was door zijn schrikdraad gekomen. Het paard had een halster om die hadden we zo gepakt en ik heb vastgehouden en in de paddock bij Callas even gezet en erbij gebleven. Met vier man hebben ze toen Illustrado, die zich niet liet vangen, zijn paddock weer ingejaagd. Yippie a yay.
Ik heb vanmiddag met Aurelie en Callas en Grimpeau op het speelveld gewerkt. Het lopen met de lange longe ging redelijk goed met mijn pootje want dat kon vorige week echt niet. Wat stuuroefeningen met Callas gedaan rond de paaltjes en haar over de banden laten stappen wat ze goed deed! Dat vind ik toch superknap van haar! Daarna heeft Aurelie nog met Callas wat draafoefeningen gedaan die er ook goed uitzagen. Callas is wel een beauty! Ik ben weer een beetje verliefd op mijn schoonheid.
Van thuis kwam het vervelende bericht dat mijn oudste hond niet wil eten. Hoop dat hij vanavond wel wil eten, zo niet en morgenochtend ook nog niet dan ga ik naar huis. Ik wil Erwin niet belasten met dierenartsperikelen. Dus dan komt Erwin me halen en blijf ik een paar dagen thuis eer ik weer naar hier terugkeer om de training af te maken.
Misschien als de hond straks nog niet wil eten, dat ik dan eigenlijk vandaag al naar huis zou willen. Als die oude hond dood gaat, wil ik toch wel graag afscheid van hem kunnen nemen als hij nog leeft.
Dag 19, zondag 24 juli
Gelukkig is het met de hond weer beter en komt mijn vriend me vandaag net zoals ieder weekend tot nu toe, opzoeken in dit strafkamp, hahaha. Zo voelt het toch wel een beetje. Ik kan behalve wandelend of te paard dit terrein niet af en al zou ik ver kunnen wandelen er is binnen een loopbare straal niets te beleven. Het is verschrikkelijk heet ruim boven de 36 dagelijks, dus je gaat voor je lol niet naar buiten. Je blijft lekker binnen in je airco gekoelde huis. De camper is echter net een koekblik in de oven. Ik kan niet in de camper zijn overdag. Verder is er eigenlijk tussen 10 uur en 19u niets te beleven. Iedereen vindt het te heet. Ik heb ook geen internet en mijn gsm heeft dat ook niet, dus ben ik verstoken van de wereld, althans zo voelt het. Ik kan ook een boodschapjes doen, die neemt mijn vriend iedere keer mee. Wat wel erg goed gaat is lijnen. Ik had me voorgenomen de tig kilo die ik er in april na het ongeluk aangevreten heb, weer af te lijnen en dat gaat wel goed. Verder is het maar saai. Ik heb mijn zadel al vaak gepoetst, Callas ook, puzzelboekjes zijn vol en slapen lukt niet. ik begin mijn vent, thuis en mijn dieren erg te missen.
Om 9u was Bruno er en Zwitserse Aurelie ook voor een trailerlaadsessie van een half uur. Behalve dat Callas schrok van een stuk ijzer waar ze op ging staan en mij weer pijnlijk omver liep, was het erg leerzaam. De truc is om de longeerlijn achter haar kont langs te halen zoals met werken aan de lange longe en dan achteruitlopend voor haar uit de trailer in te lopen, sturend aan twee lijnen trekkend haar naar binnen te halen. Belonen als ze binnen is uiteraard. En dan het touw achter haar kont wegtrekken en haar met backup er langzaam weer uit laten gaan. We waren er net mee klaar toen Erwin om ca 9.30 keurig op tijd kwam aanrijden om samen een gezellige zondag te hebben en een uitje te maken.
https://www.youtube.com/watch?v=VtJU5bnVjQ0
Maandag 25 juli, 20e Bruno-dag.
En na zo'n leuke dag met elkaar is het wel een enorme kater om weer aan de gang te moeten. Erwin sms'te al dat hij ook helemaal geen zin heeft en ik heb ook helemaal geen zin in weer een week alleen hier te zijn en in die bloedhitte te werken met Callas. (de camper is fijn, daar gaat het niet om, maar je bent niet bij je thuis en je bent ook niet op vakantie, dus je bent niet vrij om te doen en te laten wat je wilt.)
Ik heb Callas gepoetst en toen zag ik Cathy, van Rodeo het spikkelpaard, en dacht laat ik eens aan haar vragen of ze nog een rit wil maken een dezer dagen. We raakten aan de praat en zij heeft exact dezelfde problemen gehad met Rodeo als ik met Callas! Dus een tak tegen je cap is paniek, je rits open doen van je jas is paniek. Etc. Het heeft haar een jaar iedere dag trainen gekost om de paniek eruit te krijgen en nog eens een jaar trainen om hem een lief paard te maken. Staat ie dus wel alleen in een paddock hier en niet in een kudde. Vind ik wel zielig voor Callas. Weet nog niet of ik dat wil, haar alleen houden. Ik weet uiteraard wel dat een paard zonder kudde zich meer op mensen gaat richten. Of misschien moet ik haar wel bij de anderen houden maar in een eigen stukje. Dus met een schrikdraad ertussen of zo. Verder heeft zij met de clickermethode gewerkt. Daar zou ik me ook nog eens in kunnen verdiepen.
Om één uur had ik een afspraak met Sandy voor een training, en om half drie was ze er dan eindelijk. We hebben eerst even in de bak gereden omdat Callas dat nog steeds gek vindt. Daar hebben we ook mijn GSM even af laten gaan omdat ze dat thuis wel eng vond. Nu niet. Mooi zo. Ik heb twee keer een galopje gedaan. Ik ben totaal niet in balans op haar. Weet niet of dat nou aan mijn voet ligt of niet, of dat ik het zadel ontgroeid ben, maar ze is verschrikkelijk rond en ik lijk er met galop zo vanaf te glijden. Zit ook te twijfelen of ik iemand anders eens zal vragen dressuur op Callas te rijden om te kijken hoe die op haar zitten. Afijn ik was niet ontevreden over in de bak, maar ik merk wel dat ze er vandoor wilde gaan als Grimpeau een stukje te ver voor haar reed, maar dat kon ik met dit bit wel goed beheersen.
Toen zijn we een buitenritje gaan maken, zonder steentjes graag. Maar ja, Sandy kent de omgeving niet dus zijn we weer verdwaald. Dat is iedere keer zo met haar. Maar we hebben geen vreemde dingen meegemaakt en het was toch een heel fijn stuk.
Ik heb vanavond wat gewandeld over het terrein en foto's gemaakt van de voetstapjes van een bisamrat die ik eergisteren zag lopen. Heb trouwens vanmorgen een zwarte fazantenmoeder met twee kinderen zoetjesaan weggejaagd van het erf. Als de honden haar zien, is ze met haar baby's geheid hondenvoer. Het is me gelukt om zonder de aandacht te trekken van de honden haar weg te jagen.
Dinsdag 26 juli, 21e brunodag.
Drie weken ben ik hier. Soms lijkt het zo'n tijdverspilling om voor een hobby zo lang van huis te zijn, waar mijn vriend zo hard werkt en hulp erg goed kan gebruiken. Maar ja. Ik leer wel heel veel en Callas ook.
Ik heb in de bak gegrondwerkt ipv in de roundpen, weer wat nieuws. Het stilstaan gaat zelfs erg goed en kon ik om haar heen lopen en aaien. Ze is dan wel zo gespannen als een veer, want neus ophalen was schrikschokje door haar lichaam. Dus nu moet er nog ontspanning in komen in het stilstaan.
Vanuit de stilstand met het fluitje naar me toe laten komen en belonen gaat ook erg goed. Het is ook dat belonen dat haar zo druk maakt, want ze wil eigenlijk alleen maar dat koekje. Die aai interesseert haar niet. Wel een heel goede HO bereikt en afgesloten met laten komen.
Teruglopend naar de paddock uitgevoerd wat Bruno me van de week geleerd heeft. Als Callas me voorbij wil lopen, terwijl we wandelen bijv, moet ik haar voor me langs laten draaien en weer terug. Ook weer uit het principe overdreven laten doen wat zij zo graag (fout) wil doen. Ging redelijk.
Echter in de paddock bij haar stalletje lukt het stilstaan helemaal niet. Terug in de paddock betekent voor Callas koekjes krijgen en nog eens oefenen, of stilstaan, na al gewerkt te hebben, dat was errug moeilijk. Uiteindelijk is het wel gelukt, geef nooit op, maar wel met veel moeite.
Vanmiddag heb ik haar in de bak gereden en Callas was verbazingwekkend lief. Met poetsen best wel rustig en ze ging netjes om als ik het vroeg. Opzadelen voor de camper bleef ze echt netjes stil staan. Opstijgen ook al zo netjes, wel beloond met een brokje. Naar de buitenbak vond ze niet zo leuk, alleen erin gaan ook niet. Het werd al beter toen Grimpeau erbij kwam met Samantha. Ik heb ietsjes getraind met inbuigen, naar links inbuigen gaat wel goed, naar rechts stuk minder. Beetje wijken voor de kuit gedaan zelfde probleem. Dus aan extra souplesse werken kan geen kwaad. Een galop gevraagd langer dan 5m en dat ging goed.
Samantha vroeg toen of we een rit zouden maken. Ok. Maar van het terrein vertrekken voor een buitenrit, mwah daar had ze niet zoveel zin in. Toen we eenmaal buiten het terrein waren en als het ware om het terrein terug gingen had ze wel zin want terug is altijd goed, weer van de manege af was weer lastiger. Toch twee keer voorop goed gegaloppeerd. Als ze achter iemand moet galopperen doet ze dat namelijk niet en draaft ze keihard, eh, werden tinkers door de zigeuners niet gebruikt als dravers in weddenschapen? Ze tikt zelfs in stap af en toe haar ijzers aan, ze stapt dan ook ruim over. De springschoenen die ik heb gekocht voldoen niet. Ik moet langere, grotere en stevigere hebben.
Langs het wijnchateau gingen we terug, we hebben auto's, fietsers, ligfietsen met vlaggetjes, een bestelbus en een minitractor gehad met kar erachter en niets, maar dan ook niet heeft problemen gegeven! Helemaal blij! Ze schrok nergens van, wel was ze aarzelend om langs een geparkeerde tractor te gaan. Ook grote pakken stro waren eng. Er heen gegaan om zowel aan de pakken als aan de tractor te snuffelen en ook dat was erna goed. Ipv gelijk terug naar de manege nog een extra omweggetje en dat wilde ze eerst niet, want ze wist zeker dat ik de verkeerde weg nam, maar doorzetten en coachen en niet moederen en toen ging het toch wel. Op terugweg nog door diepe plassen gegaan, haar laten spelen ermee en zeer tevreden weer terug op de manege. Met afzadelen bleef ze ook netjes stil staan, dus ik ben blij met haar vandaag. Toppertje!
22e brunodag
Vanmorgen vroeg op en het is nu kwart over negen en ik heb al gereden in de bak. Alleen. Overwinning. En ze was best heel braaf. Er waren wel wat dingen waar ze naar moest kijken en eigenlijk niet langs wilde, maar met coaching aandringen komt het wel goed. Wat stuuroefeningen gedaan en stop, stap, draf, 2 galopjes beide kanten, over een balkje gedraafd, iets kunnen laten wijken voor de kuit dus best tevreden. Met opzadelen was ze lief dus alweer tevreden.
Maar ik heb het gevoel thuis beter aan de gang te kunnen met haar en dat alles wat ik nu met haar doe, ik ook thuis verder kan uitbreiden en Callas weer te herenigen met haar kudde. Ook door het niets kunnen doen, de blaffende gevaarlijke honden, de haan om half 5, de krijsende coco de hele dag, de continue herrie van de autowegen en de boenken van de steengroeve in de verte, de hitte en het gevoel dat de paarden hier slecht verzorgd worden (hooi wordt steeds minder en vandaag had ze geen water) wil ik naar huis. Zondag is het de 26e brunodag, en de 27e dag dat ik hier sta. Ik heb dan nog recht op 3 dagen stalling en 3 lessen, maar Bruno is er maandag en dinsdag niet, dus denk ik dat zondag een mooie dag is om af te sluiten. Dat paar gemiste dagen qua geld weegt niet op tegen eindelijk weer naar huis kunnen, want het is wel een soort gevangenis dit. Dus ik heb Erwin al gesms't dat ik het zo wil doen, nu vanmiddag nog even tegen Bruno zeggen en Stéphane en dan kan ik me gaan verheugen op naar huis! Ben heel benieuwd hoe het zal gaan thuis in onze eigen roundpen met trainen en op ons inmiddels door Erwin grote gemaakte veldje. En natuurlijk hoe het zal gaan met buitenritten.
Tarago de hengst van Bruno is zo heel verschrikkelijk mager geworden in een paar weken, ik heb Bruno gesms't of ik met de hengst een wandelingetje zou maken om hem te laten grazen zoals ik met Callas doe. Bruno smste of ik idd met Tarago wilde gaan grazen. Heb ik gedaan voor 2 uur. Wat een ezel is dat beest, zeg. Wil geen stap maken, snapt niets. Stronteigenwijs of is dat omdat ie hengst is? Afijn, erna heb ik hem zijn mueslivoer gegeven dat hij niet wilde. Callas gaf ik een handje die het ook maar raar spul vond. Toen ik Bruno sms'te of ik Illustrado het voer zou geven omdat die ook niet zo vet is, was dat prima en hij sms'te “pfff hengsten!!” Dus ik sms terug: "het is niet de fout van de hengsten maar van de mensen." Zei Bruno "Dat ook, ja". Nee, niet dat ook, hengsten horen niet in een afgesloten hokkie waar alle verleidingen overal en naast hen zijn. Ze horen in een kudde. Arme beesten, vreten zichzelf hier op van ellende en frustratie, worden er broodmager van. Dan is castreren nog humaner.
Om 5u was Marion er, lieve meid. Toen ik een beetje klaagde over de eenzaamheid hier, bekende ze dat zij het nooit zo lang vol gehouden zou hebben. Ze vindt het een enorme opoffering om een maand van huis te gaan om een paard te heropvoeden. Zij zou dat niet gedaan hebben. Tja. Ik zou niet weten hoe het anders had gemoeten.
Daarna hebben we Tarago en Callas een uur laten grazen en om 6 u was Bruno er. Ik heb terwijl zij opzadelden nog even in de bak gereden en doorzitten begint eindelijk goed te lukken. Om kwart over zes reden we weg. Erg lange rit gemaakt door boomgaarden en spoorweg over naar Salines. Callas was erg braaf, veel gegaloppeerd. Ze schrok wel een keer van een trui in de struiken, maar dat mag. Wat niet mag was dat ze op de spoorwegovergang begon te bokken. Lag ik er bijna weer af! Marion reed achter me en zei dat Callas uitgleed. Pootje weer zeer gedaan. De mijne. Niet die van haar. Daarna was ze weer rustig gelukkig, maar vond het niet grappig. Voor de camper afzadelen deed ze weer erg braaf.
23e dag
Ik heb in de roundpen Callas wat laten draven met de klotsende zadeltasjes die ze in het begin zo eng vond. En alweer vond ze ze heel eng en rende er voor weg, maar ja als het maar telkens met je meegaat, word je vanzelf moe en houd je op met rennen. Die Bruno-theorie werkt daar wel in.
Nu ga ik even bij een les kijken omdat die meneer die les krijg, Patrick, gevraagd heeft of ik hem morgen op een rit wil begeleiden, maar ik wil wel weten wat voor vlees ik in de kuip heb. Ik ga niet met een schrikpaard op weg, hahahaha. Maar als ik voorop ga, volgens Laura, is Melchior een lief paard. Dus morgen gaan we een ritje maken.
Later in de manege kreeg ik les van Bruno en had ik hoofd, heup, schouder gevraagd van Callas onder het zadel, maar Callas was totaal niet voorwaarts, dus kreeg ik een zweepje erbij en daar schrok ze erg van en was erna veel te hittepetitterig. Achterwaarts en wegdraven gedaan, moest ik blijven doen van Bruno, maar ze had er duidelijk genoeg van en wilde niet meer achteruit en ging zowat steigeren. Dus ben ik gekapt en heb ik uitgestapt.
Ik heb het er met Bruno over gehad, en zondag is de 26e dag bij hem en de 27e dag hier. Ik vind het welletjes, dat vindt hij goed. Dus zondag ga ik naar huis. Yes, het aftellen kan beginnen.
Vrijdag 29 juli, 24e bruno dag, 25e dag manege
Heb een heel goede ochtend gehad. Met Bruno rustig aan gedaan in het speelveld. Onder het zadel voor het eerst daar gewerkt dus toch weer wat geleerd vandaag. Bruno heeft gefilmd en gesproken als soort les mee naar huis, dat wordt een mooie film. Over de banden gaan was zeg maar zeer interessant. Vond ze wel eng maar werd steeds beter. Ze heeft voor alles een keer of vier nodig om er terdege aan te wennen. Toen wat stuuroefeningen gedaan in draf met het zweepje erbij om haar achterhand eronder te houden om haar beter te laten dragen. En ondanks dat ik tegen zweepjes ben, is dit toch wel een grote hulp. Ook gegaloppeerd maar dat vind ik nog niet top op haar als ik haar moet rondsturen. Komt ook nog wel. Het is nu nog te uit balans door mijn been.
https://www.youtube.com/watch?v=jTGU4fK03Sk&t=20s
Om 10 uur was ik terug bij Patrick met zijn Melchior. Hebben we eerst in de manege wat gestapt en gedraafd en aangesingeld en daarna de min of meer de bekende buitenrit gedaan. Callas voorop, maar ze hoefde niet zo nodig voorop vond ze. Dus iedere keer als ze aarzelend was bij spannende dingen een coaching tikje, geen moederlijke aanmoedigingen, en dat gaat erg goed.
En verrassing... ik had vanmorgen bedacht dat Bruno er morgen niet is. Dus kon ik net zo goed zaterdag naar huis gaan ipv zondag. Maar ja, dan kon ik ook net zo goed vandaag naar huis gaan ipv morgen, als ik terug was van de rit met Patrick. En 's middags was o heerlijk mijn vriend er om ons op te halen. Hij heeft me nog even gefilmd want voor we weggingen heb ik nog wel een camargue-zadel uitgeprobeerd, daar schijn je niet uit te kunnen vallen. Dat lijkt me wel een veilige optie. Het zat inderdaad heerlijk, maar zelfs tweedehands kost het een enorme berg geld. Moet ik nog een tijdje voor doorsparen.
https://www.youtube.com/watch?v=g-gN4lWEJLY
Ik had Bruno gesms't dat ik vandaag zelfs al wegging en hij is afscheid komen nemen. Het is een bizarre tijd geweest en ondanks dat hij niet helemaal werkt zoals ik had verwacht, hebben we heel veel geleerd, vooral ik en ook Callas. Sowieso bijna een maand lang 5x per dag samen iets doen, schept een steverige band tussen ruiter en paard. Nu nog kijken hoe we het er thuis gaan afbrengen met mijn beauty:
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Hallo Elbony en welkom in het topic.
Op dit moment in het relaas zitten we op eind juli 2016. Op dat moment heb ik Callas nog geen jaar, Ik heb haar op dat moment bijna 10 maanden, ben ik van haar gevallen, heb een gecompliceerde beenbreuk gehad, ben ruim 3 weken met haar in training geweest, Callas is op dit moment in het relaas, bijna 4,5 jaar oud en nu gaat eigenlijk pas het leven met haar beginnen. Renaissance. Wedergeboorte. Wat gaat ze doen thuis, hoe zal dat gaan en wat gaan we samen doen...
Ik hoop dat alle circa 180 mensen die zich gemeld hebben: TanteFlavie, Nissima, Anjali, Dimphyl, Avalon87, Henny_W, Lepeltje23, Joey2010, Maikeltje, EefkeShanti, Zammie, Tamary, CassieX, Danique, Muga, KLC, Memories, WendyLotte, Love_Mirra, Gwenvd, BarbaravdW, Benita, Jennyxx, Funnyhorses, IncelleAndMe, Amalarab, Pauline2cv, Pol1, Poekie, Ruitje, RuthenRoos, Engel, Lori, Metellica, Essia, Aestate, Puppetje, Plukje, Ellepel, Pandora2, Wortel115, Maplewood, Wdj, Idylle, Zwartepaerd, RoosDeG, Floortz, Selyna, Fnanne, Utixo, Morimann, Rocamor, Stumper, Koekie73, Sirius, Vur, FennadeV, Amber 15, Apple, Gast4901, Hengstveulen, Jolmer20, Freetorun, MerleSimone, OleJon, Kendra, Zwanepol, Akires1, Babootje, Esaqar, Maaikevdk, Ayla, Mondy, Xoranlover, Barroco, Ailill, Mvdende, JolisaJ, Figo88, n-Twinkel, Seaside, Jetwii, Svadilfari1, Napie, Claudiadvx, HELder, Mri, Hanneke68, Xroosx1e, Mariellexx, Jen4, Lucia88, Truus1957, Fleuribelle, Syl1612, Irusju, Nancy, Zuchini, Corientjuh94, ShetjeIris, Sophie-Wind, Selbourne, Nafkedemi, Stripe000, Nath010, Sunny43, hafje81, pien_2010, N4n4, Mainat, Roosch, Moon10, Dreamer, Libera, Speechless, Smileydees, Terpentijn, DeMolenhoek, Naskapower, Elisa2, Jeetje77, Cissi, Leonyvk, Dakkapel, Imj, FemkeVH, NikkiB1991, Saar88, Xyris, Oly, LadyGiroc, Cer, Lily-Fee, ZusJacobs, Justdjen, Emmaa, Maximuss, ClauH, Selka, Suffie, Xyzutu2, Toverbal, Keet, CoRiNa1983, Kpet, ArankaM, Britt-Sisi Kruimellover, EvelienKiss, Santos, Romy1234, Anne-Bento, Amyd, Empty Words, Borstnoot, Wendy, Kally, Hoppit, Caily, Freya6, Yumi01, Tones, Swift, Mara2000, Sica, Basic21, Lukka63, Buuk, VKM, Kenyada, Women2, Mossel, Johnie, Celiien, Yltje, MissWeenie, Prugelpiet, Nagini, Miesnaom, Renatuuh, Ellen, Elbony, en Madelonvdw (ben ik iemand vergeten?) nog even meelezen om te zien hoe het thuis verder ging...
Maar dat komt morgen want de koek is ff op vandaag, tot zover heel erg dank allemaal voor jullie reacties.
Laatst bijgewerkt door
Monique1963 op 02-09-17 21:00, in het totaal 1 keer bewerkt
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Puppetje, Muga, Lily-Fee, Anjali en Freetorun, Morgen ga ik updaten hoe het hier verder ging, om te beginnen met haar reíntegratie in de kudde. En de reis naar huis ook niet te vergeten...
hahaha, ja Ladygiroc, om iedereen te respecteren in zijn reacties heb ik telkens de namen bijgehouden. Lijstjes freak...
Madelonvdw welkom, ik heb je nog gauw in het lijstje erbij kunnen zetten
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Tjee lieve mensen allemaal wat een hartelijke reacties! Enorm dank.
Sorry voor degene die ik vergeten was, dus alsnog welkom Kcinarual en JollieGirl, en welkom vanonder jullie stenen Asm_Kayleigh, Git, StormMilagro, Istri, xxCYNNxx, Anke, Algato, Besje, xDaim, CarinaR, Koper en xPenny.
Nou toen we thuis kwamen, heb ik haar voor een duizendje meer dan de aanschaf te koop gezet en verkocht.
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Geintje. Ik ga jullie meenemen naar het heden. Maar eerst zal ik straks een transcript maken van de laatste les van Bruno.
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
_Nero, Boyca, XxMariellexX, Emj_23, Otti1977, Melissa1996 welkom in dit topic en iedereen dank voor de lieve opmerkingen.
Nissima, die leerlingen op Callas, ja dat was van te voren afgesproken. De deal was dat Bruno 3 tot 4x per week Callas onder begeleiding zou nemen, al dan niet met mij erbij, al dan niet privé of met anderen erbij.
En de andere dagen zouden zijn leerlingen iets met Callas doen. Hetzij erop rijden, hetzij mij helpen, al dan niet onder zijn begeleiding, om Callas aan verschillende ruiters te leren wennen, zowel beginners als gevorderderen. Dus daar had ik van te voren mee ingestemd. (en ja die meiden verschenen gewoon op teenslippers, soms zonder cap. In dat filmpje zeg ik nog hardop inderdaad, "maar ze heeft helemaal geen goede schoenen aan, als ze eraf valt en Callas op haar voet gaat staan...") Tja, hun eigen keuze. Dom.
Daarnaast zou er iedere dag een leerling komen om sowieso iets met Callas en mij te doen.
Op die manier zouden we al twee leermomenten per dag voor Callas hebben.
Verder was het de bedoeling dat ik daarnaast 1x per dag zelf iets met haar zou doen, afhankelijk van de inspanningen die ze die dag zou krijgen. Dus er moesten minimaal 3 leermomenten per dag voor Callas zijn.
Hieronder het transcript van de laatste les van Bruno.
De laatste sessie van mijn cursus van bijna een maand bij Bruno Marchal.
Voor het opstijgen moeten we er goed aandenken het hoofd van het paard naar links te richten, dwz naar jou, zodanig dat in het ergste geval wanneer ze weg wil, ze in een rondje draait om jou.
Hop, zie je daar gaat ze naar achteren en haar hoofd is naar rechts gedraaid. Dus liever het hoofd naar binnen draaien, naar je linkerhand, naar je voet.
Dus even wat evaluaties tijdens de rit naar het speelveld over de intonatie van je stem. Waar je vaak tegen Callas praat, heb je een intonatie van een mama zoals: "ja toe maar het is goed, kijk maar", dat is prima om de merrie gerust te stellen, maar wat je ook kunt doen is wat autoritairder te zijn; "Hup gaan! We gaan. Go, go!" Dat is goed, daar ben je haar coach (moet ik altijd zo om lachen, Bruno spreekt het uit als kots, hahahaha), daar moedig je haar aan.
Dus soms mag je best haar moeder zijn om haar gerust te stellen, maar het is beter om het beide in je te hebben voor Callas.
Dus het is belangrijk haar leider te zijn. Dus nu heb je een stickje om Callas vooruit te laten gaan, om haar bij haar achterhand meer stuwing te vragen dat is voor haar ook belangrijk.
Wanneer de merrie angst heeft, zal ze stoppen, ze gaat ruiken en haar oren naar het gevaar richten, dus wat je dan kunt doen is, je wilt je veilig voelen, dan heb je het recht om af te stappen, het obstakel meerdere malen te passeren en dan weer op te stappen, dat is aan jou, dus een paard dat bang is, laat dit zien voordat hij vlucht, hij geeft je een kans.
En wanneer hij meteen vertrekt of op de plek schrikt, dan laat je de verrassing van de schrik wegebben, omdat het effect van de verrassing hem bang heeft gemaakt, maar hij zal zien dat het niets voorstelde en dat hij geen gelijk had.
Dus bij nieuwe dingen die haar bang maken, kun je die het beste een keer of drie te voet passeren, daarna zal ze het onder het zadel goed passeren, je moet niet gehaast zijn, het enige wat je tegen je paard zegt is wat ze moet doen.
Dus alles wat je met grondwerk doet met Callas, gaat ze ook onder het zadel doen. Dus alles wat je haar gaat leren, ga je leren met grondwerk, dus bijvoorbeeld waterplassen, of een beek, die haar angst aanjagen, ik heb geen idee wat je allemaal kunt bedenken, bijvoorbeeld een houtvuur wat je met je vriend maakt, dus bijvoorbeeld jullie maken in een ton een vuur, om haar meerdere keren erlangs te laten lopen (ondertussen loopt Callas door de waterplassen dat zijn de pijltjes in het filmpje Bruno haakt daar op in) zie je wel in het begin was ze bang voor waterplassen, en nu gaat ze er makkelijk doorheen door je werk. Ze hield haar hoofd mooi laag, ze kauwde, dus ze is heel tevreden met jou.
(We zijn op het veld aangekomen.)
Bruno zegt: Ok, hier doe je het (samen)spel van Hoofd, heup en schouders. Dus ik haal het even op: Voor het hoofd breng je je hand naar je knie. Om haar heup te beheersen, breng je je hand naar achteren richting de heup, en om haar schouders de sturen, breng je je handen weer omhoog, zeer goed en drijf je met je binnenkuit. Dus als je naar rechts gaat is de binnenkant rechts en als je naar links gaat is de binnenkant link. Daar maak je je merrie soepel mee op twee kanten als ze met jou samenwerkt.
Alle paarden hebben een stijve kant, het doel is om ze gelijk te maken, dus het "geheim" is dat je die stijve kant het meeste werkt. Hoe stijver, hoe meer je werkt. Als de ene kant soepeler wordt, ga je de andere kant weer soepel maken. Dus op dit moment ga je twee keer de stijve kant werken voor één keer de soepele kant. Omdat ze soepel MOET zijn. Dus dat werk, ik haal het even op, kun je ook met grondwerk doen. Dus de souplesse kun je ook met grondwerk doen met deze bewegingen, óf je doet het met de lange longe, óf met één simpele (lange) lijn. Het voordeel als je te voet bent is dat het niet nodig is met een bit/halster te werken, en met de tijd wanneer je je veilig voelt om Callas weer te berijden op een halster, maar vooraleerst in je roundpen. Wanneer ze perfect is in de roundpen, dan kun je met iemand buiten gaan rijden, later op het halster.
Met paarden moet je altijd progressief werken, je voelt wanneer ze er klaar voor zijn, dat kan een week duren of een maand, soms levert wachten uiteindelijk een tijdwinst op.
4.50 minuten
Dus het belangrijkste om een beetje te kunnen werken met paarden, is ze achterwaarts zetten om de achterhand eronder te krijgen, begin met één pas, je doet het hier haast teveel, en hop voorwaarts. Perfect. Dat doen we drie, vier keer, (onverstaanbaar door de wind) en de passen voorwaarts hoeft maar een of twee dat is genoeg. Doe maar 2 achterwaarts en 3 voorwaarts. Dat is voldoende. Zo leert ze ook stoppen.
5.20 minuten
Je hebt me gevraagd om te kijken of ze over de autobanden wil stappen (onder het zadel), maar het is niet de vraag of ze over de banden WIL stappen, wij gaan een manier vinden om haar over de banden te laten stappen. Dus het is niet of ZIJ het wil, maar hoe JIJ het haar leert. De vraag is dus, hoe leer ik het haar. Als het niet lukt om het onder het zadel te doen, doen we het met grondwerk. Als het té hoog is, leg ik lagere neer in het begin. Maar het is het leerproces, jij bent haar (kots, hahaha) coach en haar baasje, dus jij leert het haar. Net als bij een kind. Je vraagt niet of hij het wil of niet wil, het is leuk om te leren.
(Het lukte even niet, jammer niet zo sterk gefilmd, en Bruno zegt) daar moet je je stickje gebruiken. Te laat. Dit kan mogelijk gevaarlijk zijn wat je doet omdat je niet je aanwijsstick hebt gebruikt (om haar te helpen). Ik ga de hoogste band weghalen. Tweede poging. Stickje! Stickje! Ok, we zien her dat de merrie bang is want ze weet niet wat ze moet doen. (Dan gaat Callas erover) Voilà! Dus dit was geen verrassing voor haar, maar omdat ze bang is, vlucht ze weg van het ding dat haar angst aanjoeg. Als het te moeilijk is, maken we het makkelijker, dus hier heb ik (Bruno) de banden wat verder uit elkaar gelegd. Voilà en als ze het goed gedaan heeft leggen we de banden weer meer naar elkaar toe, zoals met springen, 1.20m en vervolgens 1.40m en als 1.40 te hoog is, leggen we het weer wat lager.
(Ik doe weer een poging om over de banden te stappen)
Stickje! Stickje!!! (Ik geef een tikje en Callas doet het netjes) Zie je wel ze doet het helemaal met het stickje. Perfect. Ik heb de banden nu nog een beetje meer naar elkaar gelegd, zodat Callas goed kijkt waar ze haar voeten zet. (Callas zet haar voeten op de banden ipv erin) Omdat ze niet kijkt, is het nog een beetje moeilijk, en goed dat je haar terugneemt.
7.00 minuten
Voilà, dit is de slang-oefening die we in draf doen, waarbij het paard rechts en links moet buigen. (Als Callas als een plank eromheen gaat ipv te buigen, en ook wil stilvallen in de bochten, zegt Bruno) Gebruik het stickje op haar achterhand, op haar achterhand! De achterhand is de motor. Moedig haar aan, moedig haar aan als een kots, (hahaha ik lig iedere keer dubbel als hij dat zo uitspreekt) moedig haar aan als een sportscoach.
(De trein komt langs.)
Voilà met de trein is ze niet meer bang, dat is geniaal. Hop nog een keer, drijf haar, drijf haar! Dus het stickje is om meer motor te krijgen. Dus in de bochten wanneer ze terugvalt naar stap of in draftempo, heeft ze te weinig motor, dus dan moet je haar helpen, door tegen haar te zeggen, ik toon jou jouw spieren waarmee je moet werken met mijn stickje, dus in dit geval de achterhand. Dus daarvoor dient het aanwijsstickje, om haar aan te geven welke spieren ze moet gebruiken om te werken. Beetje bij beetje zal ze dan meer kracht in de bochten gaan leggen en gaat ze betere spieren ontwikkelen.
8.09 minuten.
Hier zijn we bij de oefening, 8-je rijden. Nog steeds hetzelfde principe, de merrie moet stuwen van achteren, zie je daar ontsnapt ze (pas op vrachtwagen zwaait uit, hahaha) een beetje met haar achterhand, buig haar in de bocht met je buitenbeen, voilà, rustig aan, je moet haar een schopje geven precies op het moment in de bocht waar zij wil vertragen. Kom je bij de bocht, anticipeer dan op (de hulpen) voor haar achterhand, zie je, supergoed, hop nog een keertje, de achterhand, anticipeer! Voilà, zeer zeer goed! Laat je hand eens wat meer los, ze leunt daar te zwaar op je hand,... supergoed.
8.53 minuten ik galoppeer daar.
Nu in de galop gaan we proberen, want ze gaat een beetje te snel naar mijn smaak, ze is niet..., ze vlucht weg, dus je vertrekt in galop op de ene hand, en wanneer je bijvoorbeeld bij de banden bent aangekomen, probeer je haar de andere kant op te laten gaan, op die manier leert ze te remmen op haar achterhand. Ik: ok dus ik ga een rondje galopperen, Bruno: Veel langzamer, veel langzamer om te verzamelen. Om dat te bereiken maken we veel changementen, of tenminste veranderen we veel van hand, Dus je galoppeert op de rechterhand en erna op de linkerhand. Ik laat het je zien met de camera in mijn hand, je galoppeert een grote 8. Op die manier gaat ze haar achterhand gebruiken en niet haar schouders.
(Ik krijg haar niet in galop en als ik haar in galop heb, heb ik haar in de verkeerde galop) Bruno: breng haar naar binnen, het is niet makkelijk, hè?
Alle pogingen erna lukken ook niet, dus dat is iets om in de toekomst aan te gaan werken. Einde filmpje.
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Marie111, Horzieloverr, DaisyJazz, Maras, Avalanch81, Namiro, MaryGoRound, MartikaW, en Dee-Es, Welkom bij Callas' relaas.
Iedereen dank voor de reacties. Ik ben echt erg blij dat ik mensen kan helpen (met inzichten) met dit topic, daar deed ik het voor en ik vind het erg jammer voor zoveel mensen dat het ook bij hen niet vanzelf is gegaan.
Goed, we pakken de draad weer op van de continuing story Callas.
Vrijdag 29 juli 2016.
Mijn vriend kwam me laat in de middag ophalen. Vanwege de hitte wilden we niet op het heetst van de dag rijden, maar wel voor het donker thuis zijn. Rond dit tijdstip was er niemand op het terrein dus lekker rustig. Callas laden met het touw achterom haar achterhand was een eitje. We hebben nav het advies van Stéphane het middenschot scheef laten staan, zodat ze meer ruimte heeft om haar evenwicht te bewaren. En natuurlijk kreeg ze een lekkere emmer voer als beloning. Mijn vriend had thuis alles goed voorbereid, walkie talkies weer voor ons beiden, (handiger dan naar elkaar bellen) de trailer goed voorbereid met ons eigen lekkere hooi, dikke laag stro en die brokjes en een jerrycan water voor onderweg alhoewel ze toch niet wil drinken en we toch niet willen stoppen op deze afstand. Die 200km rijden we aan een stukje door.
Voelde zo rijk dat hooi! Hahaha stompzinnig natuurlijk, maar dat geknibbel hier met stro erdoorheen vond ik maar niets. Wat zou het heerlijk voor Callas zijn weer op een land met gras te kunnen lopen. En wat zou ze vinden van haar eigen kudde? En hoe zou ik het vinden al mijn beestjes weer te zien, mijn huisje, gewoon thuis bij mijn vent.
Als we langzaam het terrein afrijden, Erwin met de trailer voorop en ik er weer achter om Callas' billen de hele weg te bewonderen, heb ik toch een jankmomentje. Gelukkig was er niemand die me zag! Na een half jaar ellende, eigenlijk nooit ontspannen hebben kunnen rijden, zoveel onmacht en frustratie gehad, toen het ongeluk, toen 2 maanden rolstoel, toen een maand krukken met 3x pw pijnlijke fysio... ben ik hier in deze "hete hel" toch nader tot mijn paardje gekomen. Veel inzichten gekregen. Als Bruno me zag zou hij zeggen, niet miepen, terugkijken heeft geen zin, oplossingsgericht naar de toekomst kijken. En dat gaan we dan doen!
Ook dit keer heb ik weer geen moeite de grote camper te sturen omdat ik weer aan de bumper van de trailer gekleefd zit om naar Callas te kijken. Ze staat vrij rustig op de trailer en ik kan zien dat ze hooi eet uit de hooizak. Callas eet geen hooi, nee, Callas rukt altijd heel venijnig hooi uit haar net en vermoord het dan. En als het er niet meteen uitkomt graaft ze met haar voet uit frustratie. Madammeke ongeduld.
We zijn ongeveer halverwege als ik haar koppie niet meer zie? Dat kan eigenlijk niet. Ze kan haar hoofd niet zo ver omlaag doen dat ik het niet meer kan zien. Ze staat redelijk kort vast. Ik pak de walkie talkie en zeg dat ik haar hoofd niet meer zie. Vriendje vroeg of het halstertouw los kon zijn gegaan? Ja alles kan natuurlijk, maar dat is niet de bedoeling. Zodra we kunnen zullen we stoppen.
Ik zie nog steeds geen hoofd maar de trailer beweegt ineens wel heel heftig en ik zie geen billen meer!
Walkie Mo: STOPPEN NU! Ze is gevallen!
Walkie Er: Ik kan hier echt niet stoppen! Ik zie een P in de verte.
En dan: Plop! Hallooooo daar ben ik! Zo, nu kan ik heel wat meer zien!
Ze zwaaide nog net niet met haar voorhoef naar me, maar wat een grappig gezicht haar hoofd over de trailerklep, had ze zich omgedraaid!
Op de parkeerplaats bleek dat ze haar halstertouw had doorgeknaagd. Dat is de derde keer al! De eerste keer had ik haar om te oefenen thuis even alleen gelaten waar ik haar poets en toen ik terugkwam stond ze lekker hooi te knagen met een kort sliertje halstertouw aan haar halster. De tweede keer, had het niets met haar te maken, ze liep gewoon in het land en ik had de halstertouwen van iedereen aan een weilandpaaltje gehangen en zij had erop staan kauwen gewoon voor de lol, genoeg gras, maar een halstertouw is dan toch veel leuker... Dus dit was halstertouw 3.
Goede raad was duur. Uiteraard genoeg materiaal om haar weer vast te zetten, maar dan moest ze toch uitladen en weer inladen. Ik zag het niet zitten om haar hier uit te laden als het niet echt 100% nodig was. We hebben beredeneerd of ze over de klep zou kunnen komen, maar ze kon maar net met haar kaak over de rand, dus het leek ons redelijk onmogelijk dat ze daar uit zou kunnen. Dus we hebben haar zo laten staan en zijn naar huis gereden. Het leek wel een beetje Amerika, daar zie je ook van die paarden gewoon in open trailers staan met hun hoofd over de rand. Onze trailer had uiteraard wel een dak, maar het idee was gelijk. Helaas heb ik er nooit aan gedacht een foto van te nemen, maar het was erg grappig.
Thuis laadde het supermakkelijk uit, soort doorlaadtrailer maar dan anders 
en voor de nacht mocht ze in haar box, wel alleen, maar daar zat ze niet mee. De omgeving interesseerde haar helemaal niet, het enige belangrijke was het voer in haar bak en de gevulde hooizak. De liefde van Callas gaat heel duidelijk door de maag!
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Ik kan degene niet meer vinden die, dacht ik in Zuid-Afrika woonde en dacht ik Anneke heet, die de filmpjes op Youtube niet kan zien. Ik kan eventueel de leukste filmpjes of die jij aangeeft leuk te lijken wel via We-transfer aan je sturen?
Als jij diegene bent, stuur je mij dan even een pb?
Hahaha Waratje, nee, ons leven is niet saai met een Callas in de buurt. Hoe zullen we haar dan noemen? (Laat opera liefhebbers het maar niet horen)
Laatst bijgewerkt door
Monique1963 op 04-09-17 11:18, in het totaal 2 keer bewerkt
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Ja Lucia88, dat is ze ook wel af en toe. Een paard met humor...
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Ben je wezen motorrijden, Dreamer?
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Welkom Smee_, Iris1702, TurboTinker, Jackytje, Stippie, in Callas haar topic.
En wat was het fijn weer thuis te zijn! Bij mijn vent natuurlijk, ik kon weer bij mijn dieren zijn: de pony's honden, katten, kippen en eend.
En Callas was eindelijk weer thuis bij haar kudde:
https://www.youtube.com/watch?v=I7oaLRVVgUA
Een van de eerste dingen die ik deed was nu eindelijk met de auto naar die pensionstal aan de andere kant van de tunnel te rijden om te vragen of er mensen waren die wilden buitenrijden met ons. Mwah. Bleek voornamelijk een sportpaardenfokker die geen tijd had om buiten te rijden, klonk als een excuus, en ze hadden wat pensionklanten met chique paardjes, maar ze wisten eigenlijk wel zeker dat die ook niet wilden buiten rijden (met een dwarse tinker, maar dat zeiden ze niet hardop natuurlijk). Ik nog uitleggen dat Callas met andere paarden juist het heel goed deed. Neu. Geen belangstelling.
Nog gevraagd of ik dan misschien tegen betaling in hun bak mocht rijden. Nee, dat kon ook niet. Dat was veel te lastig coördineren want dan moest ik in het drukke rij- en lesschema in de bak ingepland worden en waren zij niet vrij om de bak op dat moment te gebruiken als het ineens nodig mocht zijn.
Of ik dan misschien les of begeleiding van hun kon kopen, zij richtten tenslotte jonge paarden af, neem ik aan als ze fokken, alhoewel ik weet hoe dat gegaan is bij Callas. Nee, de lessen waren alleen voor pensionklanten en begeleiding alleen voor aankopers van hun veulens.
Ben je uitgel*ld toch? Die mensen wilden duidelijk niets met mij te maken hebben.
Toen op zoek naar die mevrouw die een paard stond te poetsen toen ik langskwam en er even later afviel. Haar moeder gevonden. De mevrouw zelf woont in Marseille, (4u rijden bij ons vandaan) en het paard in kwestie is een 2-jarige die bij die moeder in het land staat om te socialiseren en die mevrouw zelf komt maar heel af en toe langs. Als het paard ingereden moet gaan worden, gaat ie naar Marseille. De andere paarden werden niet meer bereden.
Als laatste keuze, 3x is scheepsrecht toch, naar een eigenaar van een land met 3 paarden gegaan. Hij was de broer van de verpleegster die altijd kwam voor mijn been. Nee, hij reed al jaren niet meer. En hij had geen tijd meer om het te gaan doen.
Of ik dan misschien een paard van hem kon huren, voor mijn vriend, die kan ook een beetje paardrijden, zodat we toch samen op stap konden. Mwah, dat leek hem geen goed plan. Verzekering en zo en die paarden waren al zo lang niet bereden en toen hij ze nog bereed waren ze eigenlijk maar net ingereden. Jammer weer een dood spoor.
Toen toch maar weer naar de meneer met de Merens. Maar ook hij vond het geen goed plan samen te gaan rijden, omdat zijn paard net zo hard schrikt als Callas. Ik heb nog uitgelegd dat ze echt een ander paard is geworden, maar nee. Ik heb duidelijk geen goede naam opgebouwd.
Teleurgesteld heb ik nog overwogen om een fiets of wandelmaatje te zoeken via een advertentie of zo, maar dat is toch niet ideaal. Als ik stapvoets ga, wat ik nog vaak doe natuurlijk, dan is het met de fiets onhandig en ook de mooie ritten door het bos, zijn met de fiets niet te doen. Wandelen zou wel kunnen, maar ik heb niet het gevoel iemand te vinden die dat leuk vindt.
Dus zal ik doorgaan op het oude patroon van aan de hand werken, grondwerken en een paar keer per week naar buiten waarvan misschien mijn vriend een keertje mee wil. De andere keren zullen we het saam moeten oplossen. Maar eerst moest ik een rubber bit scoren.
Vanaf dit moment dat we weer thuis zijn, haal ik Callas' verhaal uit de mailwisselingen die ik met mijn goede (paarden)vriendin Eefje zo ongeveer dagelijks heb. To be continued...
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Welkom Lante bij het relaas van Callas. Een handpaard had ik ook aan gedacht. Ik heb alleen mijn Shetjes. Op zich zijn die wel cool, maar weinig meer getraind, ik heb het niet aangedurfd.
3-8-16
Callas vindt wandelen leuk, dat gaat erg goed, voor het kwartier dat ik het red, is wel telkens dezelfde wandeling, maar goed. Ik heb overigens nog geen rit gemaakt, ook hier op het terrein nog niet op haar gereden. Ik heb wel al een rubberbekleed schaarbitje gekocht. Maar de kinketting heb ik er al afgesloopt. Ik vind een bit al akelig en dan ook nog een kinketting, dat gaat me te ver. Dat heb ik vervangen door een leren bandje. En als ik binnenkort ga rijden ga ik eerst in de paddock rijden.
Ik ben nu een keer of 3 per dag aan het oefenen, met ho en dan eromheen lopen en voetje bijv optillen. Met flexen vragen, dus dat ze haar hoofd naar haar kont brengt. Achterwaarts gaan. Fluiten en laten komen. Ik ga het grondwerk uitbouwen met het over laten stappen wat ik bij Bruno ook moest doen. Ik leg dagelijks vreemde voorwerpen neer, dus zomaar kleurige lappen ergens. En ze loopt er netjes overheen. Ik ben nu ook bezig met haar hals omlaag te laten ontspannen als ik mijn hand erop leg, maar dat is nog heel moeilijk. Maar ze doet het erg goed. Dus nu eindelijk weer genieten van haar!
En ik heb een join up gedaan en die is denk ik wel redelijk gelukt.
https://www.youtube.com/watch?v=Q8IYLBwAhHk
6 augustus 2016
Het zit eens mee het zit eens tegen, waarom zou het dan ook meezitten? Net terug uit het ziekenhuis. Nee, niet van Callas gevallen gelukkig, veel en veel pijnlijker, een niersteen! Ik kreeg gisterenavond ineens verschrikkelijke rug en buikpijn, niet uit te houden! Erwin dokter gebeld, die was er al met 20 minuten, ahum, en die zei gelijk: niersteen, nou ja dat zei ze niet natuurlijk want ze kent geen Nederlands, hahaha. Dus pijnstillers en kalmeringspuiten, wat allemaal niet hielp overigens, dus met ambulance weer naar het ziekenhuis. Daar weer allerlei pijnstillende infusen en kalk oplossende infusen ook en ik werd er zo ziek van! Shaken en overgeven, man verschrikkelijk. En pijn! Mijn gebroken poot was erg, maar die deed bijna geen zeer als ik hem helemaal niet bewoog, dit bleef zeer doen. Ongeveer halverwege de nacht was het kreng opgelost en mocht ik zonet tussen de middag weer naar huis. Pff, heel gammel van alle troep in mijn lijf. Maar goed, dit hebben we ook weer gehad, maar ik ga maar ff niets doen de komende dagen. Het moet komen door mijn verblijf in Montepellier. Zo'n hitte en toch te weinig gedronken, daardoor hebben zich kristallen in mijn nieren gevormd. Not funny.
16-8-2016
Ik heb het gevoel dat mijn leven nu eindelijk weer verder gaat en het een hele tijd heeft stil gestaan. Ik moet weer een ritme zien te vinden. Vanaf 6 april eigenlijk heb ik geen normaal leven meer gehad tot aan vandaag. Eerst de val, herstellen van de gebroken poot, toen naar Bruno met Callas, toen de niersteen, toen hadden we de kelder die verbouwd werd, toen hadden we twee weken een vriend over de vloer, die is nu weg en nu eindelijk kan alles weer terug naar normaal.
19-8-2016
Toch niet alles terug naar normaal. Ik kan maar erg weinig op haar gaan rijden want ze schaatst over het asfalt. Daarom heb ik met rubber bekleedde hoefijzers besteld. De hoefschoenen werken alleen als ze niet gek doet zoals rodeo en niet galoppeert. Dus met nieuwe hoefschoenen of met oude repareren wacht ik nog een poosje. Blote voeten gaat niet. De ijzers waar ze nu op staat zijn van de Montpellier-periode en dat gaat goed. Ze geeft niet aan pijn te hebben van het lopen op stenen, ze struikelt niet en kreupelt ook niet. Dus dan maar hoefijzers, maar ik schaats dus over asfalt! Ze glijdt continu in spagaat zowat en dat lijkt me beslist niet goed voor haar knieën en wat voor banden dan ook. Dus ik ben een bermtoerist, maar ja, je moet toch regelmatig over asfalt en het meeste hier is schuin. Dus nu heb ik van Olov, hoefijzers gevonden die met rubber bekleed zijn! Dat dempt de schok voor de gewrichten ook nog en is natuurlijk anti-slip. En de hoefsmid gaat ze onderzetten met grip-nagels. Die hebbie ook. En hij zal de takken inkorten zodat het risico op aftrappen minder groot is. Dus zodra hij eindelijk alles binnen heeft, wordt ze herbeslagen want hoog tijd, ze zitten er al 2 maanden onder en linksvoor zit los.
Ik had ook nog gezocht naar geheel rubber beslag maar het lastige daarvan is dat je de voet naar het beslag moet aanpassen. Dat is natuurlijk raar. We gaan het wel weer beleven.
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Heftig en herkenbaar Jackytje wat jij hebt meegemaakt. Rende ze toen weg toen je er naast lag?
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Welkom Mandy!
Dinsdag 30-8-2016
Met Callas gaat het goed. Die training bij Bruno heeft goed geholpen. Ze is vooral met stilstaan erg verbeterd. Ze staat nu gewoon los als ik haar zadel en geen centje pijn. Ik rijd veel kleine korte ritten door het dorpje. Dat is al voldoende uitdaging voor haar op dit moment. Ze blijft heel erg kijkerig en ziet alles. Dus van de week denk ik wat loopt ze nou te kijken? Er is daar niets. En dat was haar probleem er was daar op die plek niets meer, want ineens herinnerde ik me dat er een hele rij bijenkasten heeft gestaan. Geen dorpsroddel ontsnapt aan haar aandacht! Je kunt haar niets wijsmaken. Maar kijken mag. Soms gaat ze wel stilstaan als ze iets eng vindt. Maar ik krijg haar er wel langs. De neiging om om te keren en weg te rennen is er niet meer. En de schrikangst is ook nog wel eens gebeurd, maar dan kon ik haar omdraaien. Dus eigenlijk ben ik haar gewoon opnieuw aan het africhten. Precies wat ik niet wilde, maar dat is dan niet anders.
Het oefenen met USO's (Unidentified Scary Objects) gaat prima, want ze schrikt eigenlijk niet van statische dingen. Soms wil ze eerst een paar keer snuffelen, ook goed, of ze deinst wat weg, maar ze slaat er niet van op hol en ze schrikt er ook niet van als in een verrassingsschrik. Het blijven onverwachte dingen die haar angst aanjagen. Dus vaak geluiden waarvan ze de oorzaak niet kan zien.
Maar goed, ik raak over mijn onzekerheid heen. Van de week vergat ik zelfs mijn cap op te doen en dat is eigenlijk wel een goed teken, want dat betekent dat ik niet aan narigheid en bescherming loop te denken maar gewoon aan lekker rijden en dat is ook zo.
Hahaha en verder is ze driekleur. Vooral door de zon wordt ze steeds bruiner, en haar manen blijven zwart. En ik wilde een zwarte en had een zwarte gekocht dacht ik... Het lot plaagt mij.
Maar natuurlijk is ze nog steeds prachtig en ik kan geen ritje maken of ik kom wel iemand tegen die stopt om haar te aaien en te complimenteren. Verder is het een lief dier voor ons. Heel af en toe komt madammetje ongeduld nog om de hoek maar nauwelijks het noemen waard. Ze volgt me netjes overal, alleen wil ik nog meer respect bij het stoppen, want ze stopt naast me en volgens mij is het de bedoeling dat ze achter me stopt.
https://www.youtube.com/watch?v=2zkpJbXswVo
Wel is ze enorm dominant in de kudde. Vooral nu er overal appeltjes vallen. Maar goed zo hoort het in een kudde. Bubbels is broodjemager weer. Er is geen gras meer, wel appeltjes. Ze staat op 4 kilo bix per dag en twee tot drie keer per dag haal ik haar binnen met de anderen zodat zij kan eten van het hooi. De rest staat zich dan te vervelen, maar ja dat moet dan maar. Die zijn nog vet zat!
Shadow heeft af en toe weer het zomerhoestje. Dus die krijgt zijn siroop weer en wanneer nodig nat hooi.
Wat jammer is dat mijn pootje, behoorlijk zeer blijft doen. Ik kan eigenlijk geen schoenen aan die over mijn enkel komen. Baal ik enorm van. Het is ook een raar en eng gezicht die plaat op mijn enkel je ziet hem zo zitten! En als ik mijn voet beweeg dan blijft die plaat stil staan en dat voel ik de hele tijd. Moeilijk uit te leggen, maar het is rot. Ik ga vragen of ze er niet eerder uit mogen dan eind dit jaar of begin volgende jaar.
Maar met Callas haar pootjes gaat het prima. De ijzers zijn top. Het zijn Olov ijzers. Dus ijzer van binnen met gevulcaniseerd rubber er over heen. Dat is top. Ik glijd niet meer weg over het asfalt en ze zijn ook erg dik, dus lekker veel grondspeling en geen last van stenen. Het kon alleen achter, want voor heeft ze zulke gekke ovale voeten dat past niet met die rubber ijzers. Maar achter is prima. Voor heeft ze dan antislip nagels, maar dat vind ik geen succes. Die hebben een soort ijzeren verhoginkje, maar dat mepte de smid al plat. Dus daar heb je eigenlijk niets aan en dat voor 20 euro aan speciale nagels! Dat doe ik dus niet meer. Dan maar gewoon nagels met een grote kop die buiten het ijzer blijven. Maar die rubber beklede ijzers ben ik nu nog heel tevreden over. Ben benieuwd hoelang ze mee gaan. Het geeft ook vering voor haar hoefmechanisme en voor haar gewrichten. Beter dan gewoon ijzer. Wie weet lukt het aan haar voorbenen ooit ook nog wel. De smid was wel aan het vloeken om ze onder te krijgen. Hij vond het maar niets! Wat de boer niet kent...
3-9
Met Callas gaat het qua alles de goede kant op. Ik rijd nu een week met die rubberen ijzers en het bevalt nog steeds goed!
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Welkom bij Callas Senna21,
@Dreamer, dank je voor de tip en hoe ga ik om met voorbij lopen en omkeren voor mij?
@LadyGiroc volgens haar papieren (Maar dat begreep ik pas toen ik het woord ging opzoeken toen ze zo bruin werd) is ze noir pangaré
https://fr.wikipedia.org/wiki/Noir_pangar%C3%A9
Of in het Engels Seal Brown
https://en.wikipedia.org/wiki/Seal_brown_(horse)
In de winter is het zichtbaar maar in de zomer des te meer, behalve dat ze dan opkleurt zie je inderdaad soms rossige haartjes her en der.
5-9
Ik heb met Callas hier thuis wat "sprongetjes" gemaakt. Ze kan heel hoog vrij springen, maar onder het zadel is het wat anders natuurlijk. Ik ben ook nog steeds niet goed in balans door het poot, dus het valt niet mee.
En je moet laag beginnen, dus een sprongetje mag het eigenlijk niet heten, hoger dan 20 à 30cm zal het niet geweest zijn. Maar ik ben al blij dat ze netjes luistert, dat ik haar af en toe in galop krijg en dat ze kijkt waar ze haar voeten zet, dat laatste daar gaat het natuurlijk om, dat ze minder Tante Lomp wordt.
Ik had her en der over ons terrein mini-hindernisjes neergelegd en draafde van de een naar de ander, dus ik had mijn eigen echte cross, hahahaha, humor.
Bij Bruno had ik gezien dat mensen bij de afzet van een sprong HOP zeggen, dus dat heb ik ook maar gedaan. Ik rijd haar hier op het gewone gebroken bitje, de losse teugels zijn de noodrem teugels van het schaarbit. Ik vind het lastig om met twee paar teugels in mijn hand te rijden, vandaar dat ik het loslaat hangen. Vooraf wat gedraafd en de meeste tijd liep ze netjes laag. Ik rijd haar niet aan de teugel, maar probeer haar wel zoals in de western laag te rijden.
En, we hadden geen weigering, geen balken eraf, kortom foutloos parcours, o en geen tijdboete, want we hadden alle tijd van de wereld om het te proberen. En meestentijds had ze haar oortjes naar voren gepiept dus ze was mooi attent.
Ben blij!
https://www.youtube.com/watch?v=0Jjz-gTS--A
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Dank voor jullie enthousiaste reacties...
14-9-2016
Callas is trouwens haar puppievormen aan het verliezen. Jammer die vond ik zo mooi namelijk slank en heel hoog op haar benen voor een tinker. Nu ze 4,5 jaar is, wordt ze meer merrie-achtig met een dikkere buik, ondanks dat er weinig te eten valt.
Maar volgende week moeten we weer genoeg te grazen hebben. We hebben regen! Niet normaal. We hebben natuurlijk vanaf medio juni geen regen gehad. Wat op zich niet zo raar is voor Zuid-Frankrijk, maar het is ook enorm heet geweest. En nu is er een zondvloed voorspeld voor vandaag en morgen. En ze zeggen met 13cm regen en orkaankracht. Nou doe dat maar nog eens half zoveel! Het was hard nodig, maar zo hard hoeft het nou ook weer niet, hahaha. We zitten in een wolk. Geen roze. Ik kan de overkant van het dal niet eens zien! Precies wel op tijd klaar met het bloten van het land. Nu kan het gelijk de regen inzuigen om het gras nieuw leven in te blazen.
20-9
Mijn vriend heeft gezegd af en toe weer mee wandelen als ik ga rijden met Callas. Hij vond zijn uithoudingsvermogen afnemen. Tja. 52. Hahahaha. Maar ik vind het wel gezellig. Leuker dan alleen rijden. Callas vindt het ook leuker. Meer kuddegevoel. Vandaag om te wennen aan het wandelen hebben we een klein rondje van 25min gedaan. Prachtig weer weer.
Callas doet erg lelijk tegen de oude Bubbles. Dominant en onverdraagzaam. Ach, dat arme oudje wil zo graag bij Shadow zijn, maar Shadow kiest voor een flitsende jonge merrie. Poupetje daarentegen trekt steeds meer naar Bubbles, maar Bubbles ziet niets anders dan Shadow, Shadow, Shadow.
Ik vind haar wel erg oud worden. Ze kwam daarstraks zowat de berg niet meer op naar de stal. Stond echt te hijgen. Dat heeft ze nog nooit gedaan. Ze is nu 28. Eerst wilde ze daarstraks ook niet eten, maar toen toch weer wel. Zit me af te vragen of ik ze niet moet scheiden. Callas weer met Poupette en Bubbles met Shadow. Maar ja, dat is ook weer zo sneu allemaal. Moeilijk.
25-9-2016
Maak me zorgen over het gras. Na die ene bui is het alweer een hele tijd droog. Zo droog dat de bron naast het huis regelmatig stopt. Wel heerlijk zo vaak die zon. Na die ene bui zijn de temperaturen wel lager geworden, maar nog steeds ruim 20 graden. Vandaag is het bewolkt, ook wel weer eens lekker. Doordat de zon nu een lagere baan maakt, hebben we al weer meer schaduw overal en nu zie je, daar waar schaduw is, het gras gaan groeien. Waar het nog in de volle zon staat, verbrandt het. Ik voer nu volop hooi bij.
Donderdag 6-10-16
Vandaag is het precies een jaar dat ik Callas heb.
Het is ook precies een half jaar geleden dat ik van haar gevallen ben.
Vandaag zijn we naar de plek van het ongeluk geweest, voor de eerste keer op Callas.
We zijn er na het ongeluk wel een keer geweest met de rolstoel. En Erwin was de dag na het ongeluk erheen gegaan om de gaten in het pad van haar hoefsporen te fotograferen. Hij heeft namelijk toen enorm veel moeite gehad om te begrijpen en te accepteren hoe het in die split-second gegaan is. Waar draaide ze dan? Hoe draaide ze dan? Hoe hard rende ze weg? Hoe lang sleepte je mee? Ik had wel globale antwoorden, maar dude niet exact hoeveel graden ze draaide, niet exact hoeveel km/u ze galoppeerde, niet exact hoeveel meter ik was meegesleept. Voor mij waren dat futiele zaken. Ik zat emo veel meer in de knoop, maar voor hem was die info heel belangrijk om het op een rij te krijgen. Mannen zitten toch anders in elkaar... Vandaar dat hij toen was teruggegaan de dag erna om haar sporen te fotograferen.
Voor de Sherlock onder de bokkers, dit is een foto van de sporen van de draai. Het pad is redelijk hard, en aan de inslagen van de afzetten kun je zien dat het geen gewoon galopje was...
Afijn, Erwin was mee op de fiets. Alles is goed gegaan, hoewel ik stiekem er wel heel erg tegenop zag. Op de een of andere manier is die plek heel beladen voor me. Het doet je wel heel erg beseffen hoe nietig je bent in vergelijken met een paard en hoe je alles wat je hebt op losse schroeven zet. Ik had ook mijn rug kunnen breken.
Op zich was het maar een gebroken been, dat hebben zo veel mensen, maar de emotionele toestanden eromheen, met Callas willen verkopen, me verraden voelen door haar, belazerd voelen door de fokker, uiteraard mijn geknakte ego en de tijd erna bij Bruno, hebben er wel ingehakt.
Ik vroeg me een tiental meter te voren af of ik af zou stappen of niet. Ik voelde namelijk de spanning in mezelf opbouwen en dat is niet handig natuurlijk. En het rare was dat het doodstil was. Het was te heet voor vogels of krekels en er was op de parallelweg geen verkeer. We waren allebei denk ik met onze gedachten op die dag.
Net op het moment dat ik Bruno weer tegen me hoor zeggen dat het geen zin heeft om over het verleden te miepen, maar dat je oplossingsgericht naar de toekomst moet kijken en me wil vermannen, schrikt ze. Pre-cies-op-de-zelf-de plek! Had ik alleen geweest, had ze zich dan weer omgedraaid? Maar nu was er de kudde en die reed met de fiets voorop en had niets in de gaten totdat hij haar hoeven hoorde ploffen van de sprong opzij.
Ik heb haar flink voorwaarts gedreven en ben gaan draven, want ik herinnerde me ook weer dat Bruno had gezegd dat je alle problemen voorwaarts moet oplossen. Wat ze gezien of gehoord heeft, geen idee. Bestaat HS ook bij paarden?
Toen we voorbij de plek waren, viel er een last van me af, wat Callas ook ongetwijfeld gemerkt zal hebben en zijn we lekker naar de tunnel gedraafd en ze is wel een paar keer geschrokken in de tunnel, hij was vandaag enger dan vorige keren, maar ze schrok op de plaats.
Aan het eind van de tunnel was er licht, hahaha, in de vorm van een Engelse ruiter (vrouw) die op die fokkerij/pensionstalling staat waarvan de eigenaar zeker wist dat er niemand met mij wilde rijden. We hebben gegevens uitgewisseld en wie weet gaan we ooit een keer afspreken voor een rit. Zij had een bijna drie-jarige schimmel welsh cob, die daar gefokt was en ingereden was. Zij vertelde ook dat ze er meer naast gelegen heeft dan erop...
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Welkom Veraaaaah bij Callas haar story
7 oktober 2016
Vandaag kreeg ik het berichtje dat Tarago, die lieve hengst van Bruno, niet die draak-hengst, is overleden. Hij had al jaren in de zomer last van zijn lever, door een leverworm of vliegje, dat weet ik ff niet meer. En in de zomer werd hij dan brood- en broodmager. Echt zo'n mager paard had ik nog nooit gezien. Zelfs het vlees tussen zijn billen was weg! Geen spier meer over. Dat is heel eng, als je dan zijn staart optilde dan zat daar gewoon geen vlees, je keek zo direct onder zijn anus door naar zijn buik! Ik wist niet eens dat dat kon. En ze voerden hem van alles en speciale voeren, maar hij wilde niets eten. Alleen grazen. Maar ja, daar is daar niets te grazen, dus zei ik van: je moet hem in de zomer hier weghalen en ergens inscharen, maar ja dat kon niet want hij was hengst. Hij wilde alleen lekkere dingen zoals brood en appels. Een van de meiden werkte bij een restaurant en aan oud brood geen gebrek maar vetter worden deed hij niet. Hij had ook al transfusies gehad en van alles aan gedokterd maar niets hielp. Een 14 dagen terug mailde ik weer eens en leek het beter te gaan, maar nu kreeg ik een mailtje dat hij was overleden. Hij was ook al over de 20, dat ook. Rot.
8 okt
Ben net terug van de dierenarts. Ben op van de zenuwen! Ik had vandaag Callas gewassen met luizenmiddel, haar manen. Omdat ze jeukt. Vliegjes hebben we hier niet dacht ik en ik spray haar tig keer. Dus blijft luizen over. Ook omdat ze die al in haar sokken had. Dus ik haar gewassen.
Daarna zet ik haar in het land en ze gaat niet eten. Dat is gek. Nu had ze net een hooinet gehad tijdens het wassen en twee ervoor, dus het had logisch kunnen zijn, maar ik zag gewoon dat ze niet goed was. Toen ging ze graven met haar voorbeen, dat doet ze altijd als ze gefrustreerd ergens om is. En toen liggen. En rollen. En dat vier keer in een kwartier. Nee! Koliek! Ik de veearts gebeld, maar ja het is weekend dan zitten de dierenartsen hier allemaal vol met jachthonden die of een schot hagel te pakken hebben of mekaar te lijf zijn gegaan omdat ze na een hele week ruzie in de kennels eindelijk de ruimte hebben om het eens goed uit te vechten, dus hij kon niet komen. Hij was aan het opereren en ik moest maar een half uur met haar gaan lopen, en dan op stal zetten en kijken of ze wel wilde eten en wilde poepen.
Dus ik lopen, en ik probeerde haar nog tegen te houden en mee te sleuren, maar ze ging gewoon op straat liggen! En ik trekken en duwen en zelfs wat klappen geven, boos, lief, smeken, maar ik kreeg haar niet meer overeind. Laten liggen, takje afbreken, terugrennen tikken op haar billen, zacht, hard, niet opstaan. Helemaal plat gaan liggen. Ik haar laten liggen en naar huis gerend, dat is 2 minuten denk ik, natuurlijk geen foon bij me, dus Erwin erbij om haar overeind te krijgen. Met zijn tweetjes trekken en aanmoedigen lukte wel. Weer lopen en blijven tikken met het takje als ze weer wilde gaan liggen. Na een minuut of tien gok ik, ging ze wel mesten. Maar zelfs een appel wilde ze niet.
Toen ik haar op stal zette, ging ze toch weer liggen, staan, liggen. Het enige dat ze niet deed. was naar haar buik trappen of omkijken dat doet Bubbles wel heel duidelijk als ze koliek heeft. Afijn, omdat de dierenarts niet kon komen, zei hij: kom zelf maar een spuit halen. Die kan intramusculair. Dat kan Erwin wel dat heeft hij bij de geiten vroeger ook gedaan. Dus ik erheen, waren er jachthonden met darmen die eruit hingen, die ging hij opereren. Arme beesten.
De dierenarts had nog even de verpakking gelezen van dat spul, maar hij dacht niet dat het aan het luizenmiddel kon liggen want dat dacht ik meteen van wel, want dat was het enige wat ik anders had gedaan dan anders. Hij maakte nog snel een tekeningetje waar we precies moesten injecteren.
Dus ik weer terug naar huis haasten en toen kwam Erwin al met goed nieuws dat ze nu was blijven staan en weer wilde eten. Dus nu heb ik die spuit maar niet gegeven, het is toch allemaal troep.
Nu ff bijkomen van de stress met een theetje en dan weer naar de stal heen en weer om te kijken of ze nog steeds goed gaat.
8-10-2016 23.16
Ze heeft gepoept. Hahaha, lijkt wel een baby. Maar ik kan iets rustiger gaan slapen. De vraag blijft alleen, waardoor kwam het? Misschien kastanjes die beginnen nu te vallen. Maar daar heeft ze vorig jaar ook geen last van gehad. Nou ja,je weet het niet.
Zondag 9-10-2016
Het is weer weekend en dus kan ik niet in het bos rijden. Veel te gevaarlijk met halfdronken Franse jagers. Ik was op het veldje aan het stappen en een beetje inbuigen, wilde niet draven omdat ze gisteren koliek had, maar stappen kan geen kwaad en is altijd goed rond koliek situaties. Aan het eind vroeg ik voor de gein aan Erwin wil je ff stappen, hij zei gelijk ja.
Lachen! Lang geleden voor hem. Tien jaar geleden minstens. Toen Bubbles net bij ons was hebben we nog samen gereden, hij op Thor ik op Bubbles. Bubbles kwam bij ons toen ze 18 was. Nu is ze 28. Vlak na ze bij ons was, werd de artrose te erg. Dus konden we niet meer op haar rijden, dus het is tien jaar terug al weer dat hij op Thor heeft gereden.
Callas was braaf, maar schrok uiteraard weer een keer. Kon Erwin gelijk zelf voelen wat ze dan doet. Een leek als hij snapt vaak niet wat ik bedoel als ik zeg dat ze schrikt. Maar ze rende gelukkig niet weg, ik liep er ook naast. Hahaha, ze schrok van Shadow die langs kwam draven en over een hindernisje ging uit zichzelf.
-
Monique1963
-
- Berichten: 3809
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Hérault
Dank iedereen voor de reacties!
@Zuchini, je hebt gelijk ik moet hop zeggen bij de afzet. Maar mijn timing is nog niet zo goed denk ik.
@BarbaravdW, wie weet heeft ze dan wel HS idd, maar goed dat is vanuit mij excuses zoeken voor alles...
11-10-16
Vorige week toen Erwin mee ging op de fiets naar DE plek, toen zei hij ook al dat hij het wel leuk zou vinden om weer eens paard te rijden. Als Bubbles er ooit niet meer is, dan kunnen we een braaf paard erbij kopen voor hem en dan ritten maken. Dat lijkt hem, en mij ook natuurlijk leuk. Dat is een betere optie dan Callas in het land zetten en er een nieuw paard voor mij bij kopen. Ik zit dan zelf meer te denken aan een paard van iemand anders erbij te nemen, die we af en toe mogen gebruiken. Zoiets. Dan verdien ik er misschien nog wat aan met pension en heb ik niet de medische kosten als het ziek wordt en ook niet de hoefsmidkosten. Maar vooralsnog gaan we ervanuit dat het met Callas helemaal goed gaat komen!
Gisteren kniehoog met Callas gesprongen, zeg 30cm iets hoger dan de eerste keer. Maar meest gooide ze het met haar achterbenen om. Ze heeft zoiets van: zo, voor ben ik eroverheen dan hoef ik achter niets meer te doen. Ach zo af en toe een keertje oefenen, een minuutje of tien en dan blijft het toch leuk.
En ik had de andere paardjes ook in het landje laten staan en was dus in dat landje aan het springen en ze gingen allemaal in de weg staan, de stammetjes omduwen, lekker handig, maar wel humor en erg relaxed. En Erwin maar weer opbouwen, arme man, hahaha. Shadow is echt een grappig ding. Geen idee waarom, maar hij ging er weer overheen, veel te hoog voor hem, buikhoogte, hahaha, hij zal wel met zijn piemel zijn blijven hangen, alles viel om. Ik denk dat hij achter Callas aan wilde. Dus hij volgde haar denk ik.
13-10
vandaag zal er van rijden niet veel komen, je spoelt weg! Ik heb gisteren in de roundpen gewerkt met haar en met de enge zak.... hahaha niet Erwin. Maar een ritselzak met allemaal enge dingen er in. Vindt ze iedere keer weer erg spannend, maar gaat ook iedere keer weer goed na de sessie. Ik tover van alles uit die enge zak. Dit keer waaiden er piepschuimen blokken weg, MAN WAT ENG hahahha, maar ze went overal toch wel snel aan.
19-10
Bubbles staat onder een all weather deken. De nachten worden te koud. Ook op stal heeft ze die om. Maar dat is helaas wonderland voor de luizen want de paardjes hebben weer allemaal luizen. Balen. Ik heb op internet gezocht en ze kunnen van antiluismiddel koliek krijgen! Gebeurt zelden maar mij overkomt dat natuurlijk weer. Dus nu heb ik butox. Verschrikkelijk spul, maar dat heeft zero bijwerkingen voor de paarden verzekerde de dierenarts me en ook op de verpakking staat dat er geen bijwerkingen bekend zijn. Maar ik ga haar geen moment erna meer alleen laten tot ik zeker weet dat het geen bijwerkingen heeft bij haar.
Callas heeft veel manen verloren door het schuren, Poupette schuurt ook al zo aan haar manen. Het zijn geen vliegjes. En Bubbles jeukt nu ook. Ze zullen mekaar wel besmetten, dus moet ik het heel grondig gaan aanpakken met ook ontsmetten van de boxen en rijd-materiaal en halsters en dekens. Balen. Dus ik heb nog van alles gekocht om eraan te beginnen. Ben failliet!
20-10
Inmiddels weer zijn gangetje hier. Ik heb vandaag alle stallen helemaal uitgemest tot op het laatste ministrootje en met de hoge drukspuit alles gedaan. Ga vanavond of morgen met insectice sproeien, tegen de luizen. Ben wel helemaal kapot zeg, wat een werk.
31-10-2016
Het ontluizen heeft me daaaagen gekost. Eigenlijk 4. Want nadat ik de boxen helemaal behandeld had, heb ik zaagsel gekocht om het vocht uit de stallen te halen. Alles dreef. Was wel grappig: aan het einde van Callas' box zit een gat in de grond. ik dacht een soort oude put. Dus alles stroomde mooi die put in. Kijk ik in Bubbles stal, staat die blank! Water overal zeker 5cm hoog! Ik heb waarschijnlijk nog nooit zo verbaasd gekeken. Was het helemaal geen put en Bubbles stal ligt lager dan die van Callas...
Dus met de trekstok het water naar buiten getrokken en toen dat zaagsel erover.
Goed, toen de paarden wassen ook een halve dag. En toen alle dekens wassen en alle spullen, wat een hels karwei Vooral om het droog te krijgen. Gelukkig hebben we al weer zeker een week lang stralend weer met ver over de 21 graden, maar toch duurt het lang alles drogen.
En.... je raadt het al, ik kon vandaag opnieuw beginnen. Poupette stond weer aan haar pootje te knagen, Shadow stond weer te schuren met zijn kop en Callas stond ergens aan te happen wat ik alleen maar hoorde maar niet zag. Ik word gillend gek! Dus Poupette in ieder geval overnieuw gedaan, haarzelf dan. Met de anderen wacht ik even, misschien waren die luizen nog aan het doodgaan, of zo...
inmiddels voor Callas een manenbeschermer gekocht, zo'n halsding. Was voor cob-maat. Blijkt niet goed, kan niet meer terug want zo'n ding is met alleen passen gelijk al stoffig! Dus een vriendin die goed kan naaien gevraagd of zij eea kan verlengen. Ga ik zo passen. Pfff wat een gedoe. O en verder greep ik vol in een vliegen-eitjes-mes dat ik ook in het gif had gelegd. Lag onder een halster in een emmer. Grote snee in mijn handpalm. Fijn. Dus lekker al dat gif bijten in mijn wond. Afijn, te ondiep om te hechten denk ik, dus maar dichtgetrokken met pleisters.
Met Callas gaat het buitenrijden best goed. Ben nu al weer zelfs de drukke weg overgestoken. En ja, af en toe schrikt ze, maar alleen maar op de plek. Ik hoop dat ze toch steeds stoerder wordt. Van de week in het weiland gereden omdat ik niet over het verse beton van de poort wilde, en toen rende er ineens een jogger door het bos. Ik schrok, zij niet. Hahaha. Maar ook gisteren loop ik met haar aan de hand naar de round-pen komt Erwin daar bij toeval vandaag, dan springt ze echt als een kat met 4 poten de lucht in.
Ook grappig: ik wil haar zijwaarts leren onder het zadel, aan de hand kan ze het redelijk goed. Dus ik zit erop en zet haar in de round pen tegen de heining en geef de hulpen. Ze stond maar te hannessen met de plank van de heining, snapte niet wat ik bedoelde, tot IK begreep dat ze dacht dat ik haar vroeg DOOR de heining te gaan. Vond het zo lief! Als je denkt dat baasje vraagt rechtdoor te gaan en er staat iets in de weg, dan dender je er gewoon doorheen. Ik lag dubbel van het lachen toen ik het eindelijk doorhad. Maar na een paar keer begon ze het te begrijpen. Maar ze is niet voor de kuit. Ja wel met voorwaarts, maar eenzijdige kuit-stuur hulpen snapt ze nog steeds niets van.
Vanmorgen ook wat grappigs, Erwin was voor aan het terrein bezig en ik binnen. Hij had de walkie bij zich voor als ik hem nodig had. Dus ik roep hem op en hij staat in het weiland van de paarden. Callas stond te drinken. Op het moment dat ze mijn stem door de walkietalkie hoorde, vertelde Erwin dat ze kwam kijken waar ik was. Lief.
O en ze volgt wel errug goed de leider na grondwerk. We hebben voor de schuur op ca 30cm hoogte een schrikdraadveer gespannen tegen de honden, dat die niet in de schuur kunnen gaan zitten poepen. Ook zo lekker, overdekt poepen ideaal, maar minder grappig als ik erin ga staan, opstijg en vervolgens hondenpoep aan mijn beugels heb...
Dus ik moest even binnen zijn, zet haar voor de schuur stil, zeg ho, en stap over de veer naar binnen. Ho negeren, baasje volgen, dus ze stapt net als ik gewoon over de schrikdraadveer heen. Eh tja Callas, da's nou niet helemaal de bedoeling Maar wat lette ze netjes op haar voeten, hahaha.
O, p.s. ik vergeet telkens te vertellen dat die bak van die sportpaarden- en welsh cobfokker nooit bezet is. Ik kom een keer of twee per week erlangs, nooit op vaste dagen of vaste tijden en er rijd gewoon nooit iemand. Wat een k**-smoes is het dan geweest om te zeggen dat ik niet in gepast zou kunnen worden in hun drukke schema.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: amsterdam10, carineken, Dancer, Frummel01, Jacky91, LiannePuthzy, LinSa, mirriejj, mooney, pientjuhlove, renserjan, tjaakje, Vagabondo, vordur, Wopkebrok, xJolijn en 45 bezoekers
