Ik zit een beetje met een dilemma en ben toe aan de mening van iemand die buiten deze situatie staat. Om te beginnen ben ik op niet zo'n leuke manier weggegaan bij mijn vorige verzorgplekje en ben ik beetje het vertrouwen verloren. Dit is niet heel erg relevant voor dit topic dus dat houd ik liever privé. Maar goed toen stond ik daar weer zonder paard en een vervelend gevoel. Eigenlijk was ik vrijwel meteen van mening dat ik weer opzoek wilde gaan naar een nieuw plekje, omdat mijn passie toch echt wel bij het paardrijden ligt. Ik was nog geen drie dagen gestopt bij mijn vorige bijrijdpaard en ik wordt al weer benaderd door een oude bekenden die aangaf dat ik een leuke combi met haar paard zou kunnen vormen. Het is een pony met een gebruiksaanwijzing aan de hand, maar ontzettend lief onder het zadel waar alleen de knopjes als galop nog op moet worden bevestigd. Haar paard staat 5 minuten van mijn huis vandaan en op deze pensionstal wordt dus ook alles voor je geregeld. Het zou dus alleen gaan om de beweging en daarom wordt er ook een bijdrage van 100 euro per maand gevraagd. Nu ben ik eerstejaars hbo student en heb ik een weekend baantje waar ik mijn geld mee verdien. 100 euro is dus voor mij niet zomaar een bedrag en daarom heb ik met mijn ouders afgesproken dat we de lease kosten 50/50 zouden doen als het het paardje "waard" is.
Nu ben ik bij het paard wezen kijken en merkte ik al gauw dat dit wel een projectje wordt en dat ik hier vooral vanaf de grond mee aan de slag kan gaan. Bij de stal is alles aanwezig en er is ontzettend veel mogelijk, alleen voel ik me er niet ontzettend enthousiast over. Ik ben een rustig persoon in de omgang met paarden, maar ook wel heel erg perfectionistisch. Zo voel ik me dus eigenlijk te "onervaren" en ben ik bang dat ik iedere maand 100 euro voor niks besteed. Daarnaast ben ik na mijn laatste plekje erg gaan twijfelen of ik wel in de paardenwereld verder wil. Zoals ik al eerder aangaf ben ik best wel een beetje het vertrouwen en het plezier in het verzorgen van paarden verloren, ook al heb ik dit al vanaf mijn 12ste gedaan. Aan de andere kant kriebelt het ook wel weer om hiermee aan de slag te gaan, omdat ik zeker weet dat ik heel veel van dit paard kan gaan leren. Ook is paarden altijd mijn ontspanning geweest en is het heerlijk om te combineren met mijn zelfstudie.
Uiteindelijk heeft de eigenaresse aangegeven dat ze graag met mij aan de slag wilt gaan, maar ik heb haar gezegd dat ik er eerst nog even goed over na wil gaan denken. Ik wil niet weer een overhaaste beslissing maken waar ik misschien achteraf spijt van ga krijgen.
Nu is dus mijn vraag; Wat vinden jullie van deze situatie? Zou ik nog een keertje langs gaan om eventueel aan te voelen hoe het paard onder het zadel is of kan ik beter dit aanbod laten gaan?
Alvast bedankt voor de reacties
