
Ik heb een doodbrave pony, schrikt wel snel maar dat is al veel gebeterd sinds hij continu op de weide staat bij mijn bomproove andere pony's. Het rijden (en eventueel schrikken tijdens rijden) is geen probleem voor me. Maar het opstijgen. Jeetje. Enkel dat deeltje. Zeker sinds ik met een stoeltje opstijg.
'Wat alsie gaat lopen en ik zit er nog niet goed op.'
In mijn hoofd steeds doembeelden. Eens ik erop zit is er geen probleem meer, en rijden we zo weg.
Mijn instructrice wist dit, en heeft hem toen eens vastgehouden zodat ik wat geruster kon opstijgen, maar hij reageert erg gevoelig
op het bit dus toen schoot hij achterwaarts toen ik er half ophing.
Tweede keer viel hetzelfde voor, en derde keer heb ik haar gevraagd uit de bak te gaan,
teugels heb ik losgelaten en ben er zo opgekropen met het stoeltje, hij verzette geen poot.
Sinds kort ook voorlopig geen zadel meer (nieuwe in productie) dus rijden we zonder, of met een reitpad. Geen beugels, teugels los als ik opstijg, en eerst 10 minuten stilstaan naast het stoeltje, mijn gewicht op z'n rug leggen, eventueel beetje petsen met m'n hand op de reitpad. Pony moved absoluut niet. Geen idee waar ik altijd zo'n schrik voor had, maar toch is ie r elke keer weer.