Vandaag een nieuwe mijlpaal
Ik heb alleen gereden in de bak en zelfs op beide handen gegaloppeerd
Ook ik ben heel erg met voelen bezig. Mijn huiswerk waar ook de manege vanaf weet is ook in draf verlichte zit meepakken maar ook doorzitten en dan voelen.
Met als gevolg dat ik Kelan gemakkelijk in galop kreeg vanmiddag
Wel de afspraak dat ik mobiel bij mij heb als ik alleen in de bak rijd en niet de bak uitga als ik er op zit
Ik denk dat ik na mijn vakantie dus maar mijn heuptasje standaard in mijn kluisje neerleg want met winterjas (geleend van een collega omdat hier mijn telefoon in kan) aan rijden was erg warm zeg maar
Echt rustig lopen alleen met paard aan de hand heb ik vanaf vorig jaar echt rustig opgebouwd. Eerst met anderen. Daarna alleen met Blazy en vervolgens met Kelan. Ik loop nu ook rustig met kruiwagen en paard langs de weg maar de Big boss begeleider vond dat toch nadat hij dat zag niet zo’n strak plan dus mag ik niet meer (wat ik dan ook wel weer snap).
En mocht zoals vanmiddag Kelan drukker zijn omdat hij even alleen in de wei bij de boerderij (Elvira en Blazy stonden een eind in de wei zo’n 5 minuten lopen vanaf de boerderij) moest blijven staan vanwege zijn slobber en mijn koffie dan zet ik hem een paar passen terug als hij naar mijn zin niet rustig genoeg is. Ik weet dat het op zo’n moment bij hem werkt en gevolg is dan ook dat we uiteindelijk rustig kunnen lopen.
Verder lees ik bij iedereen hoe de angst is ontstaan en betrapte ik mijzelf erop dat ik wel heb aangegeven hoe ik spiegel maar het stukje gedachtekronkels niet heb benoemd.
Allereerst past het wel binnen bepaalde denkwijzen die ik in het dagelijks leven los van paardrijden ook ervaar.
Maar ook ben ik gevoeliger vanuit mijn emotieregulatie stoornis.
Daarnaast vanuit mijn jeugd van een bosrit waarbij de rest van de manegeles er vandoor ging in galop, mijn zus die er ook bij was is er ook vanaf gevallen.
Het andere stukje waarin ik echt mijn angst voor paarden moest en moet overwinnen dateert van een valpartij waarbij ik voor het eerst op een paard, dus niet op een pony zat en in galop met paard en al over de kop ben geslagen door een struikelpartij. Hoe handig valtraining dan is heb ik toen ervaren. Ondanks dat ik het als kind heb geleerd ben ik verder gerold waardoor ik niet onder het paard kwam en alleen een stijve nek een paar dagen heb gehad.
Verder wil ik iedereen in dit topic een groot compliment geven hoe iedereen met zijn angst aan het werk is.
Tegelijkertijd verbaasde ik mij eventjes hoe raar dat paardenvirus is dat we ondanks angst niet opgeven.