Dit laatste heeft mijn ruin ook. Hij bouwt erg veel spanning op bij het opstappen, wat zich in het begin uitte in een gigantische rodeo zodra ik zat. Niet gemeen, pure paniek. Dingen die bij mij enorm goed helpen:
- Vaste routine: elke keer op dezelfde plek opstijgen, met hetzelfde krukje. Ik houd ook dezelfde rituelen aan: singel vast op de poetsplaats, naar de bak, parkeren, singel gaatje strakker, stoel ernaast, voet in de beugel, wachten op ontspanning/acceptatie en dan pas opstijgen. Op deze manier weet hij waar hij aan toe is.
- Consequentie: iedere keer als hij een pas verzet van de stoel af en terug zetten. In het begin heeft het me wel eens een uur (!!) gekost voordat hij stil stond. In zo'n geval stap ik op, weer af, herhaal ik dat een keer en is het voldoende. Hiermee kweekte ik vertrouwen, maar ook duidelijkheid. Opstappen ging sowieso gebeuren, hoe dan ook. Daarbij wel rekening houdend met zijn spanning.
- Wachten op een teken van ontspanning voordat je erop gaat zitten. Mijn ruin likt zijn lippen of kauwt een keer als hij ontspant. Soms zijn de tekenen van spanning duidelijk zichtbaar (weglopen), soms heel moeilijk te zien (adem inhouden, niet met zijn ogen knipperen). Ik deel het opstappen in kleine stapjes in.
1: stoel ernaast, wachten op ontspanning (belonen en eventueel even wegstappen)
2: op de stoel gaan staan, wachten op ontspanning (belonen en eventueel weer even wegstappen)
3: voet in de beugel, gewicht op de stoel, wachten op ontspanning (belonen!)
4: voet in de beugel, gewicht richting paard, wachten op ontspanning (belonen!!)
Etc. etc. De stappen kan je zo klein maken als je zelf wil.
- Grondwerk: maakt de verhoudingen tussen jullie duidelijk, maar dwingt je ook eens goed naar je paard te kijken. Zo miste ik in het begin veel van de (miniscule) signalen die mijn paard gaf. Terwijl hij allang zei 'ik vind het super eng' dacht ik dat hij zei 'ik vind het wel prima' en ging te vlot door met de volgende stap. Maak je stappen dus altijd af! Als een stap heel moeizaam gaat, die wat vaker herhalen tot je volledige ontspanning hebt.
- Neem de tijd. Echt een hele belangrijke! Als ik gehaast ben, of even snel wil rijden, laait de spanning direct op.
Hoop dat je hier iets mee kunt
. Ik ben absoluut geen expert, maar zou best een keer met je mee willen kijken/denken (via film of desnoods in het echt) als je dat prettig zou vinden!Edit: overigens kan ik inmiddels (gelukkig!) opstappen met een los teugeltje. Echter is het direct weer spannend als ik op een andere plek opstap, of als er iemand anders op heeft gezeten. Dat is onze volgende stap
