Ik loop tegen een probleem aan en ik hoop dat jullie misschien tips hebben.
Mijn merrie is 5 jaar oud en ze is rond juni ingereden. Ze doet het enorm goed, behalve een ding, ze wilt niet stilstaan met opstappen.

Toen ik haar in juli kocht was ze al enorm sensibel bij opstappen, wat ze dan ook erg spannend vond. Hier heb ik rustig de tijd voor genomen, en steeds iemand gevraagd met op- en afstappen totdat het echt een stuk beter was. Met rijden werd ze ook steeds minder sensibel, waar ik inmiddels mn kuit aan kan leggen zonder dat daar een merrie reactie uit kwam.

Nu begint ze de laatste tijd een beetje de grenzen op te zoeken (=puberteit ). Hier is opzich niks mis mee, alleen met opstappen betekent dit dus dat ik er vrijwel niet meer op kom.
Ik zette haar bvb in het midden van de bak en zodra ik de beugels goed doe begint ze al achteruit te lopen en te draaien. Met de neus tegen de bakrand werkt ook niet, aangezien ze vooral de achteruit aan zet. Met dr kont in de hoek heeft een tijdje gewerkt, maar dat spelletje heeft ze ook door, dan draait ze met dr kont van mij vandaan totdat ze óf weer in de achteruit kan óf ik half tegen de bakrand aan geduwt wordt. Als ik dan tochh opstap dan gaat ze draven oid, waardoor ik soms te hard in het zadel plof, wat weer niet meewerkt voor de opstapervaring. Vasthouden werkt, als ik iemand vraag met ervaring met paarden, iemand random loopt ze dwars overheen.

Mijn zadel ligt perfect (zadelmaker net langs gehad) en ze heeft geen last van de rug (osteopaat is geweest). Heb meerdere dingen al geprobeerd: snoepjes kunnen dr niet zoveel interesseren, met krukje is helemaal disaster want dan trapt ze daar tegenaan waar ze dan weer van schrikt etc en oefenen na het rijden heeft geen zin, want als ik een keer aan het zadel ga hangen is ze weer full alert en begint ze gewoon net als van tevoren.

Waar ik dus bang voor ben is dat ik het haar nooit voldoende heb geleerd: opstappen betekent stilstaan. Daarnaast heeft ze nogal karakter en snapt ze heel snel hoe het werkt en heeft ze dit spelletje allang door. Enerzijds wil ik er dus graag de tijd voor nemen om het haar op een goede manier te leren, anderzijds moet ik haar juist niet te lang laten draaien en doen, want dan wint zij haar spelletje weer.

Dusss lang verhaal kort: hoe zorg ik dat ze stil staat tijdens het opstappen?

Ik heb wel wat tips... alleen zit op mijn werk, dus ik antwoord vanavond.

Mijn paard heeft zijn hele leven al dit probleem maar ik heb het voor mij en hem handelbaar gemaakt

Das een naar probleem als ze niet stilstaan bij het opstappen.

Ik stap eigenlijk nooit op in de bak. Ik stap altijd op, op het harde. Een paard is ook voorzichtiger op het harde dan in het zand. Daarnaast zou je het halster eronder kunnen laten en haar vastzetten, opstappen en dan losklikken.

Er zullen hier vast wel bokkers zijn met veel ervaring met jonge paarden. Die hebben vast nog veel meer tips.

We mennen en voor menpaardebn is het heel belangrijk dat ze onvoorwaardelijk stil staan. Altijd. Beetje slordig als je vierspan paarden aan het inspannen bent, en eentje begint er alvast te lopen voor de rest vaststaat.

Het vraagt heel veel rust en consequent zijn bij de training. Niet verder gaan voordat ze onvoorwaardelijk stil staat.
Dus thermoskan thee vullen, stoeltje erbij en stilstaan trainen. En dan ook echt stil staan.Vooral zelf rustig adem halen en neem de tijd. Als je geen tijd genoeg heb, dan niet aan trainen.

Nu investeren in training, geeft de rest van het leven heel veel rust.

En pas opstijgen als ze goed rustig stil staat. Dat kan best een week duren voor het kwartje valt.

Mijn paarden staan rustig vijf minuten te wachten, terwijl ik rustig de koets haal en inspan. We gaan pas stappen, als ik dat zeg. En niet eerder

OP het harde opstappen zou ik niet doen.
Paarden zijn daar echt niet voorzichtiger en heb al paarden onderuit zien glijden bij ruiters die dat ook dachten.

Maak opstappen leuk en ook een onderdeel van de training.
Leuk maakte ik het door een snoepje te geven direct na het opstappen.
Eerst met een vasthoud hulp die steeds verder afstand neemt.
Bij het snoepje aanpakken wil ik dat het paard de hals buigt naar mij toe, want met een gebogen hals kan een paard niet lopen.
Ondertussen uiteraard ook een aai en een stem beloning.
Eerst krijgen ze binnen een seconde al dat snoepje om het geduld niet op de proef te stellen.
Maar die tijd stel ik op een gegeven moment uit, 2 seconde braaf stil staan, 4 seconde braaf stil staan en dan pas het snoepje. Tot zo lang ik wil.
En dan ga ik het snoepje afbouwen, de ene keer wel, dan weer niet.

En ook gaan op en af stappen onder het rijden.
Is hij lekker ontspannen, stap af en weer op. Net zo goed mee oefenen dan dat je aandraven of braaf aangalopperen oefent. Dus niet alleen aan het begin als de spanning vaak toch al wat hoger is.
Maar ook tussendoor. En als je klaar bent, even er af en er weer op en klaar. Dan is het voor het paard ook niet altijd zo dat er werk achteraan komt.

Waar komt het niet stil durven/willen staan op dit moment vandaan? Is het 'rebelsheid'? In dat geval zou ik werken aan je positie als leider. Of is het spanning?

Dit laatste heeft mijn ruin ook. Hij bouwt erg veel spanning op bij het opstappen, wat zich in het begin uitte in een gigantische rodeo zodra ik zat. Niet gemeen, pure paniek. Dingen die bij mij enorm goed helpen:

- Vaste routine: elke keer op dezelfde plek opstijgen, met hetzelfde krukje. Ik houd ook dezelfde rituelen aan: singel vast op de poetsplaats, naar de bak, parkeren, singel gaatje strakker, stoel ernaast, voet in de beugel, wachten op ontspanning/acceptatie en dan pas opstijgen. Op deze manier weet hij waar hij aan toe is.

- Consequentie: iedere keer als hij een pas verzet van de stoel af en terug zetten. In het begin heeft het me wel eens een uur (!!) gekost voordat hij stil stond. In zo'n geval stap ik op, weer af, herhaal ik dat een keer en is het voldoende. Hiermee kweekte ik vertrouwen, maar ook duidelijkheid. Opstappen ging sowieso gebeuren, hoe dan ook. Daarbij wel rekening houdend met zijn spanning.

- Wachten op een teken van ontspanning voordat je erop gaat zitten. Mijn ruin likt zijn lippen of kauwt een keer als hij ontspant. Soms zijn de tekenen van spanning duidelijk zichtbaar (weglopen), soms heel moeilijk te zien (adem inhouden, niet met zijn ogen knipperen). Ik deel het opstappen in kleine stapjes in.
1: stoel ernaast, wachten op ontspanning (belonen en eventueel even wegstappen)
2: op de stoel gaan staan, wachten op ontspanning (belonen en eventueel weer even wegstappen)
3: voet in de beugel, gewicht op de stoel, wachten op ontspanning (belonen!)
4: voet in de beugel, gewicht richting paard, wachten op ontspanning (belonen!!)
Etc. etc. De stappen kan je zo klein maken als je zelf wil.

- Grondwerk: maakt de verhoudingen tussen jullie duidelijk, maar dwingt je ook eens goed naar je paard te kijken. Zo miste ik in het begin veel van de (miniscule) signalen die mijn paard gaf. Terwijl hij allang zei 'ik vind het super eng' dacht ik dat hij zei 'ik vind het wel prima' en ging te vlot door met de volgende stap. Maak je stappen dus altijd af! Als een stap heel moeizaam gaat, die wat vaker herhalen tot je volledige ontspanning hebt.

- Neem de tijd. Echt een hele belangrijke! Als ik gehaast ben, of even snel wil rijden, laait de spanning direct op.

Hoop dat je hier iets mee kunt . Ik ben absoluut geen expert, maar zou best een keer met je mee willen kijken/denken (via film of desnoods in het echt) als je dat prettig zou vinden!

Edit: overigens kan ik inmiddels (gelukkig!) opstappen met een los teugeltje. Echter is het direct weer spannend als ik op een andere plek opstap, of als er iemand anders op heeft gezeten. Dat is onze volgende stap

Citaat:

Maak opstappen leuk en ook een onderdeel van de training.
Leuk maakte ik het door een snoepje te geven direct na het opstappen.
Eerst met een vasthoud hulp die steeds verder afstand neemt.
Bij het snoepje aanpakken wil ik dat het paard de hals buigt naar mij toe, want met een gebogen hals kan een paard niet lopen.
Ondertussen uiteraard ook een aai en een stem beloning.
Eerst krijgen ze binnen een seconde al dat snoepje om het geduld niet op de proef te stellen.
Maar die tijd stel ik op een gegeven moment uit, 2 seconde braaf stil staan, 4 seconde braaf stil staan en dan pas het snoepje. Tot zo lang ik wil.
En dan ga ik het snoepje afbouwen, de ene keer wel, dan weer niet.

Zo heb ik het ook gedaan en doe het nog altijd.
Ik stap op met krukje maar zodra ik vroeger op krukje ging staan altijd net even wegdraaien of achteruit. Dus daarna lang geoefend. Eerste krukje er naast en belonen (heb commando wachten erbij gebruikt)
En dit met echt kleine stapje elke keer uitgebreid.
Dus daarna ik zelf 1 tree hoger en belonen en vaak herhaald. Totdat ik nu gewoon op kan staan en krijgt ie altijd nog even een snoepje ... als ik het niet vergeet maar nu is een aai en braaf ook al een beloning voor hem.

bruintje123 schreef:

OP het harde opstappen zou ik niet doen.
Paarden zijn daar echt niet voorzichtiger en heb al paarden onderuit zien glijden bij ruiters die dat ook dachten.

Maak opstappen leuk en ook een onderdeel van de training.
Leuk maakte ik het door een snoepje te geven direct na het opstappen.
Eerst met een vasthoud hulp die steeds verder afstand neemt.
Bij het snoepje aanpakken wil ik dat het paard de hals buigt naar mij toe, want met een gebogen hals kan een paard niet lopen.
Ondertussen uiteraard ook een aai en een stem beloning.
Eerst krijgen ze binnen een seconde al dat snoepje om het geduld niet op de proef te stellen.
Maar die tijd stel ik op een gegeven moment uit, 2 seconde braaf stil staan, 4 seconde braaf stil staan en dan pas het snoepje. Tot zo lang ik wil.
En dan ga ik het snoepje afbouwen, de ene keer wel, dan weer niet.

En ook gaan op en af stappen onder het rijden.
Is hij lekker ontspannen, stap af en weer op. Net zo goed mee oefenen dan dat je aandraven of braaf aangalopperen oefent. Dus niet alleen aan het begin als de spanning vaak toch al wat hoger is.
Maar ook tussendoor. En als je klaar bent, even er af en er weer op en klaar. Dan is het voor het paard ook niet altijd zo dat er werk achteraan komt.

Hier heeft dit ook goed gewerkt!

Die van mij kon perfect stilstaan, maar doordat ik zelf wat inconsequenter was liep hij na het opstijgen af en toe een pasje. Erna stapte hij standaard verder als ik net zat, en toen was stilstaan tijdens het opstijgen er ook niet meer bij. En toen ik daar spanning voor kreeg, werd het erger. Super suf.

Uiteindelijk geoefend met m'n vriend, die m'n paard een snoepje gaf zodra ik naast hem stond om op te stijgen (en hem ook niet strak vast had). En zodra ik zat, kreeg m'n dier van mij (vanuit het zadel) een snoepje. Uiteindelijk moest m'n vriend steeds verder weg staan, tot ik gewoon het zelf los kon. Nu krijgt hij vaak voor het opstappen of zodra ik zit nog een snoepje, maar een aai voldoet ook. Heb er maar één training met m'n vriend aan hoeven wijden, en hij doet het nu alweer weken heel erg braaf en blijft lekker rustig staan. Mijn spanning (en dus de spanning bij het paard) is volkomen weg. Hij kijkt er nu zelfs naar uit .

Succes!

Mijn zwarte heeft ook zo'n periode gehad, zucht.. Gelukkig lang geleden.
Eerst heb ik dat natuurlijk proberen te corrigeren, hier was uiteindelijk het ei van Columbus, volledig negeren, mee lopen en als ie stilstond belonen en opstappen, vooral niet reageren op het achteruit lopen.

Ik heb de paarden thuis staan en sta er dus meestal alleen voor. Dar was even lastig toen mijn jonkie ook meer negegen was om zijn zenuwen te uiten door rond te drentelen.
Ik heb het krukje (tuinstoel) gewoon meegenomen als onderdeel van de training. Dat ze gewend zijn om daar naast te staan. Dat het af en toe lomp neer geplempt werd en dat het omvalt als je er met je domme lijf tegenaan rent. Dat dát in ieder geval allemaal normaal is.

Dan kun je daarmee net zo lang achter je spring-in-het-veld aanlopen tot ze het wel zat zijn en lang genoeg stil blijven staan om je een beetje normaal op te laten stappen.
Gewoon je er bij neerleggen dat het 10 minuten zou kunnen duren (dan worden het er waarschijnlijk hooguit 5).

Iedere stilstaan-poging belonen en daarnaast na iedere opstappoging aan de andere kant (rechts) een snoepje uitdelen. In het begin gaf ik ook vanaf de stoel, over het paard heen, een snoepje aan de rechterkant. Dan was je al halverwege.
En altijd eerst een stilzetten (en belonen) als ze toch besluiten weg te lopen tijdens het opstappen.
Niet de meest conventionele manier waarschijnlijk maar het werkte wel. Kan inmiddels overal in redelijke rust opstappen. Mijn andere paard heb ik het wel geleerd door de stengere aanpak, 100 keer opnieuw te doen als hij weg liep maar bij deze leek dit een beter aanpak.

Zoek anders eens naar getting on the magical way van Tristan Tucker (en anderen). Die wil ik ook nog gaan leren. Mijn andere paard kan het al. Dát geeft pas een leuk gevoel.

Dank jullie wel voor de reacties!
Naar mijn idee is het echt een combinatie van rebelsheid en spanning, ze is heel gevoelig en ziet er niet echt veel voordelen van in dat ik aan haar ga hangen (vandaar dat ik ook heel graag naar een krukje wil) en anderzijds ziet ze dat ze het spelletje wel kan winnen wat ze weer meeneemt naar de volgende keer.

Stil staan trainen klinkt idd als een hele goeie, hoe zou je dat aanpakken? Wat ik al heb geprobeerd is dat ik haar bvb overal aan kan raken terwijl ze stil staan, alleen ik merk dat als ik een beetje “verkeerde” beweging maak, dus iets te snel, of direct richting haar lopen, dat ze dan een paar passen achterwaarts gaat. Hoe zou jij dit aanpakken?

Verder wil ik ook graag meer grondwerk gaan oppakken, dus dat staat zeker op de planning! Wat zouden goede oefeningen zijn mbt het opstijgen? Mbt leiden ed doet ze t best goed, maar haar bvb vragen om achterwaarts te gaan vind ik weer niet zo handig, omdat daar juist haar probleem ligt.

Snoepjes vind ik lastig toe te passen, omdat ze dan met haar hoofd naar mij toe moet draaien voor het snoepje, wat het weer extra makkelijk maakt om weg te draaien met dr achterhand

Burga: zie mijn aanvulling over het snoepje vanaf het krukje óver het paard heen aan de ander kant te geven.

pol013 schreef:

Burga: zie mijn aanvulling over het snoepje vanaf het krukje óver het paard heen aan de ander kant te geven.

Ga ik zeker proberen!
Tristan Tucker had ik idd ook gezien, ik kreeg het alleen niet voor elkaar dat zij naar mij toe stapt met de achterhand, hoe heb jij dat aangepakt?

Ik denk dat dat wel het verschil is tussen menners en ruiters. Menners nemen veel tijd om de basis stil staan te trainen en heel streng. Eerst aan de hand. En later in het tuig. En daarna voorr de koets.

Ik zie veel ruiters al wegstappen terwijl ze nog niet eens in het zadel zitten. Ze letten er niet eens op.

Bij ons gebeurt dat nooit. Staan is staan. En al is het 10 minuten. Geen pas verzetten. Ho is ho. Niet miepen.
Als wij passagiers aan boord krijgen, moeten we er op vertrouwen dat de paarden stil staan.
En dat kost tijd en training. En eerlijk zijn, rustig.

Burga2007 schreef:

Stil staan trainen klinkt idd als een hele goeie, hoe zou je dat aanpakken? Wat ik al heb geprobeerd is dat ik haar bvb overal aan kan raken terwijl ze stil staan, alleen ik merk dat als ik een beetje “verkeerde” beweging maak, dus iets te snel, of direct richting haar lopen, dat ze dan een paar passen achterwaarts gaat. Hoe zou jij dit aanpakken?

Vooral niet stoppen bij een schrikreactie! Dit is een fout die veel mensen maken. Voorbeeld: je wil een paard insprayen met vliegenspray. Je begint te sprayen, paard vindt het eng en loopt ervoor weg. Veel mensen stoppen dan met sprayen, wachten tot het paard stilstaat en beginnen dan weer te sprayen. Waarop het paard uiteraard weer wegloopt.

Dit is puur pavlov effect: weglopen zorgt ervoor dat mens ophoudt met sprayen. Bij een volgende keer sprayen, is weglopen dus het goede antwoord! Zo snel is zoiets kleins dus aangeleerd.

Blijven sprayen dus, totdat het paard stilstaat en dan direct stoppen. Zo wordt stilstaan gezien als het juiste antwoord: stilstaan = enge ding gaat weg.

Als je dus merkt dat je paard heftig reageert op een krakende jas bijvoorbeeld: lekker blijven kraken, zoek het maar eens goed op! Achter het paard aan blijven gaan, totdat het paard uit zichzelf stopt. Dit hoeft nog niet een bewuste stop te zijn. Zodra het paard stopt, direct stoppen met kraken, timing is heel belangrijk!

Ho is ho en staan is ook echt stilstaan.
Gewoon terug naar je basis.
Mijn huidige paard was als 4 jarige ook wat huppelig en ik heb gewoon meermaals een uur enkel geoefend met stilstaan. Als ik uiteindelijk dan zat, stapte ik weer af en mocht ze terug naar de wei.
Ook veel goefend met stilstaan terwijl ik als een mafkees ernaast sta te springen en zwaaien. Stilstaan terwijl ik een voetbal eroverheen en onderdoor gooi etc.
Binnen een paar weken was het over.

janouk schreef:

Ik denk dat dat wel het verschil is tussen menners en ruiters. Menners nemen veel tijd om de basis stil staan te trainen en heel streng. Eerst aan de hand. En later in het tuig. En daarna voorr de koets.

Ik zie veel ruiters al wegstappen terwijl ze nog niet eens in het zadel zitten. Ze letten er niet eens op.

Bij ons gebeurt dat nooit. Staan is staan. En al is het 10 minuten. Geen pas verzetten. Ho is ho. Niet miepen.
Als wij passagiers aan boord krijgen, moeten we er op vertrouwen dat de paarden stil staan.
En dat kost tijd en training. En eerlijk zijn, rustig.

Is hier ook heilig, moet blijrijders er nog wel eens op wijzen (huidige en oude)dat wegstappen voor dat het mag echt NOT done is, vanwege juist ja.. Mennen... in mijn achterhoofd.

Als het paard wegloopt tijdens het opstappen, streng opnieuw stil laten staan totdat jíj aangeeft dat jullie gaan. Tijdens het rijden ook een paar keer afstappen en weer opstappen.

Doet ze het braaf? Dan moet je dat ook belonen door op te houden met op en af stappen, en bijvoorbeeld een snoepje, clicker, oefening die zij leuk vind of gewoon afstappen en op stal zetten/ in de wei zetten.
Niet direct weggalloperen, dat geeft ruis waarschijnlijk .

Sommige paarden vinden het ook heel gek, opstappen betekend hard werken en daar heb ik geen zin in! Huh, ik deed niks en dan hoef ik niet? Kan erg goed helpen.

janouk schreef:

Bij ons gebeurt dat nooit. Staan is staan. En al is het 10 minuten. Geen pas verzetten. Ho is ho. Niet miepen.
Als wij passagiers aan boord krijgen, moeten we er op vertrouwen dat de paarden stil staan.
En dat kost tijd en training. En eerlijk zijn, rustig.

Hoe pak je dit aan dan? Ik lees nu paar keer, stil staan is stil staan, maar zie nog niet helemaal voor me hoe ik dit precies duidelijk maak aan mn paard.
Stel ik ga bvb buiten staan en ze zet een pas naar achter, zet je dr dan een pas naar voren of haal je dr helemaal weg en sta je ergens anders opnieuw stil? En als ze dan naar voren stapt, een pas naar achter, doorvragen naar achter, of juist weer helemaal weg stappen en opnieuw halthouden?
En zou je dan zeggen met zadel erop gewoon ergens een tijdje laten staan ofzo? (met mij ernaast uiteraard, de bovenstaande correcties uitvoerend). En dan een volgende training ernaast gaan staan, weer een volgende erop?

In principe ben ik het daar wel mee eens. Stilstaan = stilstaan. Moeten ze hier ook omdat we ze dagelijks over de weg naar de wei moeten brengen.

Maar als opstappen nog spanning met zich meebrengt kán het zo zijn dat stilstaan echt afdwingen tot vervelendere dingen gaat leiden. Dan kun je bij jonge paarden ook best een tijdje begrip hebben voor de situatie en er rustig aan verder werken waarna je steeds wat langere tijd stilstaan gaat vragen in de loop der tijd.

Ik zeg zeker niet dat het verkeerd is om streng te zijn maar soms kom je er met een kleine omweg ook. Soms werkt het wel als je het negatieve even laat gaan en het positieve beloont. Maar dat is per geval te beoordelen.

Ik ben het helemaal eens met Polo13. Je moet juist positief belonen. Juist als een paard heel sensibel is, is streng zijn niet wat je wilt. Consequent ja, stilstaan is stilstaan maar dat kun je ook doen dmv belonen. Niet elk paard is hetzelfde en bij sommige moet je gewoon net 'out of the box' denken.

Ik heb dit heel simpel opgelost. Kost nog geen paar dagen en dan kun je het probleem al onder controlle hebben.

Mijn ongelovelijk sensibel paard sloeg steevast op hol bij het opstappen, levensgevaarlijk natuurlijk. En ik vind ook stilstaan is stilstaan en dan wil ik niet dat ze nog een oor bewegen (bij wijze van dan he?).

Ik ben er niet meer opgegaan tot ik het probleem had opgelost en dat duurde echt niet lang maar ik heb wel een paar dagen intensief geoefend.

Net als een paar voorgangers heb ik het opgelost met snoepjes maar dan met klikken (maak het best zelf het geluidje want je hebt niet altijd zo'n klikker mee) en inderdaad altijd rechts het snoepje geven, zo voorkom je dat ze wegdraait bij de kruk/opstap.

Begin met oefenen als je weet dat je een paar dagen achter elkaar in de gelegenheid bent om een paar x per dag te oefenen.

Je begint gewoon met halster, naast kruk staan. Jij gaat aan de rechterkant bij schoft staan, klikt en trekt hoofd zachtjes naar je toe en geeft snoepje. Oefen dit een keer of 10. Liefst meerdere keren per dag.
Klikken is hoofd naar rechts buigen richting schoft. Je zult zien hoe snel ze dit doorhebben.

Als het goed gaat en je iedere keer de gewenste reactie krijgt zadel je haar op en parkeer je haar weer naast de kruk. Eerst paar x bevestigen dus je staat nog steeds rechts.
Vervolgens is het makkelijk als je even hulp krijgt omdat je zelf vaak nog te laag staat om snoepje over de rug te kunnen geven.
Jij gaat op de kruk staan en klikt, iemand rechts geeft telkens snoepje.
Gaat dit goed en geeft ze geen reactie meer als je op de kruk naast/boven haar staat dan kun je klikken en zelf over de rug heen snoepje geven.
Dit eerst weer goed herhalen, niet opstappen.
Als ze keurig netjes stilstaat en geen reactie meer geeft stap je op TERWIJL je klikt. Zij draait nu met haar hoofd/hals terwijl jij er op gaat. Geef snoepje, laat haar rechtuit kijken alsof je weg rijdt en klik een fractie van een seconde later direct weer opnieuw terwijl je erop zit, en geef weer snoepje, dit voorkomt dat ze wegloopt.
Ga eraf en oefen het opstappen opnieuw.
Ik garandeer je dat je dit probleem binnen een paar dagen opgelost kunt hebben mits je elke keer intensief, zeker keer of 10 x per keer oefent.

En er dan gewoon even standaard om denken dat je snoepjes meeneemt. Als het over een tijdje beter gaat of opgelost is kun je die snoepjes altijd afbouwen alhoewel ik die van mij altijd nog een snoepje gaf bij het opstappen. Zoveel beloning is dat nou ook niet 1 snoepje per x rijden, dat heeft ie wel verdient vind ik.

Burga2007 schreef:

pol013 schreef:

Burga: zie mijn aanvulling over het snoepje vanaf het krukje óver het paard heen aan de ander kant te geven.

Ga ik zeker proberen!
Tristan Tucker had ik idd ook gezien, ik kreeg het alleen niet voor elkaar dat zij naar mij toe stapt met de achterhand, hoe heb jij dat aangepakt?

Precies zoals in de video van Tristan. Maar ben geen goed voorbeeld. Het eerste jaar keek mijn paard mij steeds aan alsof ik compleet gek geworden was. Toen een jaar later nog eens geprobeerd en toen snapte hij het binnen 5 minuten....
Bij mijn jonge paard gaat het ook niet meteen. Die stopt te abrupt als ik zijn hoofd weg wil sturen.

In mijn mening (tijdje geleden ook opstapprobleem gehad met mijn 5 jarige) is het inderdaad belonen belonen belonen. MAAR. als het paard dominant doet (in mijn geval kont naar mij toe draaien of met de schouder 'over me heen' lopen) dan wel echt streng en consequent zijn. Niet een beetje terugduwen en zeggen 'nee paardje dat heb ik liever niet' maar gewoon duidelijk 'en nou opgehoepeld uit mijn persoonlijke ruimte'. Ook een sensibel paard krijgt gewoon een opgetrokken achterbeen of een zwaai in de kudde als ie te dichtbij komt.
Ik stel voor dat je begint met een hand optillen aan de kant waar ze over je heen dreigt te lopen. als ze idd zo gevoelig daar al op is zou dat voldoende moeten zijn. Zodra ze dan wegstapt uit jou ruimte hand laten zakken, zelf ontspannen en uitgebreid kroelen.

Ik ben zelf begonnen met zadel en halster. eerst gewoon stilstaan als ik bij je hoofd sta. Dan gewoon stilstaan als ik een stap naar je schouder zet. Dan stilstaan als ik aan je beugel zit, dan stilstaan als ik met de beugel begin te wiebelen. etc.
Bij ons werkte het beste om haar gewoon 'los' te laten. dus niet de spanning op de teugel of het halstertouw houden. zet ze een stap weg, dan maak je een ophouding totdat ze stil staat.en dan direct de teugels weer los. dat is ook al een stukje belonen namelijk. dan weer kroelen of snoepje of iets en opnieuw beginnen. mocht ze nou echt geen moment stil willen staan, eerst lekker een stuk wandelen. (ook op de goeie plek dus niet achter je aan gesjokt maar zeker ook niet voor bij je) en dan weer opnieuw proberen

Hoop dat je er wat aan hebt en anders mag je zeker nog extra vragen stellen over hoe ik het heb gedaan.
(wij zijn vanaf 3 maanden terug niet kunnen opstappen in mn eentje, en met moeite met zn twee naar in mn eentje met een losse teugel vanaf het krukje gegaan)

Burga2007 schreef:

janouk schreef:

Bij ons gebeurt dat nooit. Staan is staan. En al is het 10 minuten. Geen pas verzetten. Ho is ho. Niet miepen.
Als wij passagiers aan boord krijgen, moeten we er op vertrouwen dat de paarden stil staan.
En dat kost tijd en training. En eerlijk zijn, rustig.

Hoe pak je dit aan dan? Ik lees nu paar keer, stil staan is stil staan, maar zie nog niet helemaal voor me hoe ik dit precies duidelijk maak aan mn paard.
Stel ik ga bvb buiten staan en ze zet een pas naar achter, zet je dr dan een pas naar voren of haal je dr helemaal weg en sta je ergens anders opnieuw stil? En als ze dan naar voren stapt, een pas naar achter, doorvragen naar achter, of juist weer helemaal weg stappen en opnieuw halthouden?
En zou je dan zeggen met zadel erop gewoon ergens een tijdje laten staan ofzo? (met mij ernaast uiteraard, de bovenstaande correcties uitvoerend). En dan een volgende training ernaast gaan staan, weer een volgende erop?

Die regel is er nu, nu het netjes is geinstalleerd, nu weten ze in principe donders goed wat de bedoeling is en hoeven ze niet vanuit stress oid te gaan wandelen of omdat ze haast hebben. Bij het leren was het het geode belonen.
Mijne deed het ook uit soort stress ontlading, stampte ook altijd paar keer keihard in de grond met een achterbeen, moest je ook geen teen onder hebben.

Burga2007 schreef:

janouk schreef:

Bij ons gebeurt dat nooit. Staan is staan. En al is het 10 minuten. Geen pas verzetten. Ho is ho. Niet miepen.
Als wij passagiers aan boord krijgen, moeten we er op vertrouwen dat de paarden stil staan.
En dat kost tijd en training. En eerlijk zijn, rustig.

Hoe pak je dit aan dan? Ik lees nu paar keer, stil staan is stil staan, maar zie nog niet helemaal voor me hoe ik dit precies duidelijk maak aan mn paard.
Stel ik ga bvb buiten staan en ze zet een pas naar achter, zet je dr dan een pas naar voren of haal je dr helemaal weg en sta je ergens anders opnieuw stil? En als ze dan naar voren stapt, een pas naar achter, doorvragen naar achter, of juist weer helemaal weg stappen en opnieuw halthouden?
En zou je dan zeggen met zadel erop gewoon ergens een tijdje laten staan ofzo? (met mij ernaast uiteraard, de bovenstaande correcties uitvoerend). En dan een volgende training ernaast gaan staan, weer een volgende erop?

Hoe pakken wij dat aan? Het zit in onze hele omgang met de paarden vanaf dag 1 dat ze hier op stal komen. Op stal, op wasplaats, buiten, overal, ho is ho. Heel consequent.

Jouw paard en jij hebben nu geen afspraak over stil staan. Ten minste jouw paard wel, maar jij vindt deze afspraak niet leuk. Dus moet je hem "omscholen". Klein beginnen op een rustige fijne plek. En dan rustig vragen en tijd nemen.