blokje schreef:Corine ik heb via de pb dat net ook tegen iemand gezegd. Ik heb moeite daar mee (keuze maken) omdat ik sowieso worstel met de vraag wat dan te doen. Geloof dat ik het hier al eerder zei een kind van 11 een kind laten baren is levensgevaarlijk. Dat lijfje is veel te klein voor een baby. Ik vind die keuze heel lastig en heb daar geen antwoord op.
Er zijn ook vrouwen binnen onze kerk of die ik ken die heel ziek werden in de zwangerschap o.a. zwangerschapsvergiftiging toen is gekozen voor inleiden om de moeder te redden en hoopten ze nog wat voor de baby te kunnen doen. Die is toen overleden. Bij abortus rond 20 weken wordt je ook ingeleid en soms leven de kindjes nog even na de geboorte.
Dus als je ingeleid wordt terwijl de baby nog lang niet voldragen is maar anders overlijd de moeder dan pleeg je onbewust misschien ook een soort abortus...
Lastig
Ja, heel lastig, en dan de vraag maar vermijden dus.... maar weet je, in Amerika is het niet meer lastig sinds deze wet. Jou dochter zou daar gewoon het kind moeten krijgen, ongeacht dat haar lijfje te klein is voor de baby.
En de vrouwen binnen jou kerk moeten de zwangerschap gewoon voldragen of sterven terwijl ze het proberen.
Lastig? Daar is niks lastigs aan. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de jaren erna, die jou dochter van 11 met haar kind moet doorstaan. Zoals ik jou lees heb jij een hoop liefde voor je dochter,dus mochten moeder en kind het overleven dan twijfel ik niet dat je haar zou helpen. Maar dat geldt niet voor alle meisjes van 11. Meisjes die uit een ontwricht gezin komen, misschien wel zwanger zijn gewordend oor verkrachting binnen eigen familie.
Maar daar zorgt deze wet niet voor, deze mensen zijn gewoon overgeleverd aan hun lot. Stik er maar in, maar gelukkig is het kind wel geboren. De kwaliteit van leven, dat boeit dan weer niet.
En als we dan nog even doorgaan over de zwangerschappen die nu om medische reden beeindigd worden omdat het kind ernstig gehandicapt is, of misschien zelfs wel niet levensvatvaar. In plaats van die zwangerschap te mogen beeindigen op een termijn waarin het kind nog geen bewustzijn heeft en geen gevoel moeten deze kinderen geboren worden, met een bewustzijn waarmee ze voelen dat ze te weinig adem krijgen, ongemak ervaren. Google eens op ziektes als patau of edwards (ziektes die nu opgespoord worden met de NIPTtest en daardoor de reden kunnen zijn om een zwangerschap laat af te breken). In mijn ogen is het genade voor een kind om deze niet geboren te laten worden, de zwangerschap afbreken voor een kind ongemak ervaart in plaats van het enkele dagen te laten leven met ongemakken om dan alsnog te moeten sterven omdat het niet eens levensvatbaar is. Of sterker nog, een volledig leven te laten uitzitten terwijl het als een kasplantje door het leven gaat. Is dat hoe we het willen? Is dat kwaliteit van leven? Voor wie dan?
Daarnaast, dit soort moeders doen niet "even" abortus. Ik weet nog hoe ik na de nipttest uitkeek naar de uitslag, angstig om te moeten beslissen over het leven van een kindje dat zo gewenst was. Hoe dankbaar ik was toen bleek dat hij gezond was, maar ook met pijn in mijn hart naar moeders die wel moesten beslissen. Met nogmaals datzelfde gevoel van een steen in mijn maag de 20weken-echo in te gaan als soort laatste test. Het verhaal van de vrouw hier op bokt die deze beslissing moest maken heb ik nooit vergeten en ik kijk nog steeds ontzettend met bewondering naar haar.
Ik snap dat mensen tegen abortus als soort idioot voorbehoedsmiddel zijn. Maar dat is een hele kleine groep. Je gooit het kind met het badwater weg. De grote groep, dat zijn de vrouwen zoals hierboven. Mijn hart bloedt voor hen.
ik zie die absoluut wel, en ben blij dat de wetgeving in Nederland (en die meerderheid van de mensen) die ook ziet.