Only, ik post eigenlijk niet in dit topic, lees vooral mee
Maar: ik herken de eetbuien heel erg! Mede daardoor ben ik heel erg zwaar geweest een paar jaar terug. En dan echt boven de 100 kg. Ik ben veel afgevallen, mede door gezonder eten en meer bewegen, maar vooral doordat het psychisch beter met me ging.
Ik heb nu af en toe nog een eetbui, een soort 'dwang' om snoep/suiker te eten. Dan ben ik bijv. in de supermarkt en kan het niet weerstaan om een paar zakken engelse drop en spekjes mee te nemen. Allerlei 'zwakke' gedachten komen dan voorbij. Bijvoorbeeld dat ik een beloning nodig heb, ik heel erg naar de zoete smaak verlang, hoe goed ik me voel als ik kan eten. Soms weet ik zelfs op dat moment dat dit niet klopt, maar zwicht ik alsnog.
Dan gaan de hele zakken leeg en eet ik mezelf misselijk. Ik besef dat ik het niet eens lekker vind. Ik voel me nog verschrikkelijker omdat ik gefaald heb maar ook omdat ik misselijk ben.
Wat ik daarna moet doen is een eventuele rest van het snoep in de groenbak gooien. Zodat ik het niet later nog kan nemen. Daarna moet ik niet compenseren door niks te eten; ik moet mijn gewone eetpatroon verdergaan. Dan voel ik me alsnog vaak slecht over mezelf. Maar, mijn vriend hielp me laatst door te vragen wat de stress/aanleiding geweest was. Geen oordeel over de eetbui; maar op zoek naar de psychische last die ik wilde wegeten.
Toen bleek ik eigenlijk stress te hebben over een moeilijke beslissing die ik moest nemen. Ben daarmee aan de slag gegaan en nu alweer een week zonder eetbui. You can do it!
life does not have to be flawless to be good