Dat lampje boven die koppies is inderdaad geweldig, dan lig je krom van het lachen.
En het nadenken over dingen, horen ze een geluidje en dan zie je echt zo’n radartje draaien.
Dan ineens is het verwerkt, en ping daar komt de imitatie eruit geflapt.
Wat wij dus bijzonder vinden hier is dat de onze echt heeeel goed weet wat pijnlijk is.
Ik prik in zijn zicht magnesium elke week, dat doet me geen pijn en hij heeft er nooit om gegeven, want ik reageer er niet op.
Maarrrrr... meneer is een keer te grazen genomen voor bloedprikken bij de dierenarts.
Sinds die tijd was het ineens uit zijn tenen : ‘auuuutscchhhh’ uit zijn kooi als ik bezig was, zo van vrouwtje dat doet toch zeer?!
Wij hebben heel lang zitten denken, maar we kunnen écht, écht, écht niks anders bedenken dan dat hij het prikken bij de dierenarts gelinkt heeft aan au.
Gister gaf mijn pols een knak, deed niet zeer, maar die maffe vogel dacht van wel.
Hoor ik hem kermen ineens in zijn kooi, zo van oehhhhh dat moet zeer gedaan hebben vrouwtje.
Waar we ook ooit vreselijk om gelachen hebben..
Met vakantie was hij in het dierenhotel geweest en daar stonden wat krielkipjes in dezelfde ruimte.
Je raadt het al.
Beest kwam morrelend en kakelend als een kip thuis.
En wij zijn zó hard in de lach geschoten dat hij het nooit maar dan ook nooit meer gedaan heeft.
Achteraf vinden we dat wel jammer, hij deed het perfect na.
Had wel leuk geweest zo’n kip in huis, leuk voor de visite.
Ik lees dus dat de jouwe wel open staat voor foerageerspeelgoed?
Die van mij denkt echt de groeten, dan eet ik wel niet.
Nu heb ik mijne ook met 3 jaar gekregen, volledig onopgevoed en hij is sowieso niet zo spelerig, hij kijkt liever televisie, bij voorkeur home video’s.
Hoe harder ze op hun bek gaan op tv hoe leuker dat namelijk is.
