Aangezien ik zo trots ben dat ik de tranen in mijn ogen heb als ik hem zie, wil ik dit moment en dit geweldige gevoel met jullie delen!
Na mijn val in 2015 ben ik helaas nier patiënt, dit heeft mij doen beslissen om mijn toenmalige paard te verkopen omdat de woorden ‘rijden’ waarschijnlijk niet meer in mijn woordenboek voor zouden komen.
Begin 2016 ben ik met spoed geopereerd in Maastricht, na vele complicaties en een hele boel ellende verder mocht ik na 3 maanden toch opstappen. Zoals jullie allemaal wel kunnen voorstellen begon het weer te kriebelen.
In mei 2016 kocht ik mijn huidige paard! Zwart, groot, ruin, met andere woorden: de droom van ieder paardenmeisje!
Wat bleek dat een hoopje ellende te zijn.. trauma’s, schimmel, zomereczeem, ruiterschuw, singeldwang, mok, noem maar op, hij had het.
Met veel geduld en vertrouwen ben ik aan dit project begonnen, dit ging letterlijk met vallen en opstaan.
Helaas ben ik in de tussen tijd nogmaals geopereerd geworden, en heb ik 6 bestralingen gehad, mijn haren vielen uit, dood ongelukkig was ik. Maar hij was er voor me!
Nu 3 jaar laten, ben ik in maart nog een keer geopereerd, tussen de operaties door hebben we veel meegemaakt en samen geleerd, maar gister is de dag toch echt aangebroken: ons officiële debuut is gemaakt!
Helaas geen winst kunnen pakken ivm spanning, maar dat maakt het verhaal voor mij niet minder mooi, want daar stond hij dan! Helemaal in zijn element Jullie zien misschien maar een foto, maar ik zie alles, de keren vallen, de tranen, de frustratie, alles wat hij meegemaakt heeft en wat wij samen meegemaakt hebben. Maar hij is van mij, en ik ben van hem. Ik doe alles voor hem en hij doet alles voor mij! Wij zijn een TEAM!
Niets is verloren als je er maar in gelooft!
