We beginnen precies een jaar geleden, december 2018, want toen gebeurde dit:
Niet zo'n spannende foto maar ik zat te trillen achter het stuur want ik had zojuist mijn verzorgpaard gekocht. Na 32 jaar eindelijk een paard helemaal van mij. Ik verzorgde hem al 5 jaar en ondanks dat het niet mijn droompaard was was het wel mijn beste maatje geworden. Toen ik hoorde dat hij verkocht zou worden stortte ik letterlijk in. Ik heb altijd gezegd dat ik een sensibele jonge merrie zou kopen, het werd dus een flegmatieke ruin van 14 maar ik kan niet gelukkiger zijn. Op deze foto was hij onderweg naar zijn nieuwe stal want ik heb nog een verzorgpaard en die 2 op 1 stal is wel zo praktisch.
Helaas betekende dit ook dat ik geen binnenbak meer had en tijdens ons 1e ritje op de nieuwe stal zijn we dus redelijk verzopen.
In januari heb ik meneer voor het eerst geschoren. Daar was hij niet helemaal van gediend maar eenmaal bloot vond hij het heerlijk. Het ging sneeuwen dus hij mocht lekker even in de sneeuw spelen.
In februari maakten we onze eerste buitenritten vanaf zijn nieuwe stal. Met stalgenoten of alleen, hij gedroeg zich voorbeeldig.
Ook trainden we fanatiek door.
In maart hadden we weer sneeuwpret en bereikten we een nieuwe mijlpaal. Omdat Blade niet van mij was heb ik nooit officieel wedstrijden met hem kunnen starten. Maar nu gingen we dus officieel starten in de B. Hij heeft een trailer-trauma (uitgegleden en gevallen) dus een locatie zo dicht mogelijk bij stal uitgekozen zodat ik eventueel onder de man zou kunnen gaan. Het trailerladen is gelukt maar niet zoals het zou moeten
De wedstrijd zelf was een aardig succes. We werden 1e en 3e met 214,5 en 203 punten. Wat een paard!
In april kocht ik mijn eigen trekauto, mijn vriend vond al die paardenharen en modder in zijn auto niet zo'n succes. Nu had ik meteens de vrijheid om het trailerladen lekker vaak te oefenen en dat wierp zijn vruchten af want ik kan nu alleen laden
Ook gingen we weer op wedstrijd want ik wilde snel de B door om selecties in de L1 te gaan starten. Op de eerst volgende wedstrijd werden we weer 1e en 3e met 207 en 197,5 punten. De wedstrijd daarna werden we 2x 1e met 207 en 203,5 punten. We sloten de B dus in 3 wedstrijden af met 12 winstpunten.
21 april zou ons debuut in de L1 plaatsvinden maar deze dag veranderde ons sprookje in een nachtmerrie. Blade kwam stokkreupel uit de wei en hij had vocht zitten rond een schiefel die hij al jaren heeft.
De dierenarts kwam en die was niet zo positief. Een blessure aan de tussenpees doordat zijn schiefel tegen de pees aan drukt. Opereren kan maar geeft geen garantie op herstel en ging behoorlijk in de papieren lopen. Andere methoden zouden sowieso geen duurzaam herstel opleveren. Shockwave sloeg niet aan dus is Blade de wei op gegaan en hebben we gewacht. Als hij na de zomer nog steeds slecht zou lopen zou ik hem laten gaan. Blade is absoluut een werkpaard en oh wat was hij nu al gefrustreerd dat hij niks mocht doen. Hij kwam elke dag in de hand maar dat hielp niet. Hoe langer hij stil stond hoe relaxter hij gelukkig weer werd maar in het begin zijn er wat weidepalen en draden gesneuveld.
Mei stond in het teken van poetssessies en grasjes eten.
In juni kwam Iris van Meijl langs om foto's te maken. Ik wilde nu nog foto's nu hij nog wat bespiering had. Ondanks dat dit een gezellige dag was was het ook zo dubbel. Zou mijn maatje ooit weer zuiver worden?
De stoute schoenen aangetrokken en er zelfs even op gaan zitten maar zelfs de paar stappen die hij toen onder het zadel heeft gezet voelde ik dat hij niet goed was.
Juli en augustus waren niet zo spannend, Blade heeft lekker buiten gestaan ~of op stal als het 40 graden was
. Ik heb mezelf bezig gehouden met het trainen van de andere paarden op stal. Na mijn vakantie ging ik toch maar weer eens kijken hoe Blade liep...
En hij liep gewoon zuiver!
Meteen het zadel er op gegooid om het fietspad op en af te stappen. Hij was weer top braaf en ik was zielsgelukkig.In oktober en november hebben we heel veel buiten gereden en hebben we telkens onze wandelingetjes iets langer gemaakt en ook de draf langzaam opgebouwd. Nu zal het velen bekend voorkomen dat zolang je stapt je geen kind aan je paard hebt maar als ze weten dat ze mogen draven... Blade werd steeds drukker en begon de ritjes aardig van me over te nemen. Toen heb ik in overleg met mijn instructrice het rijden in de bak weer opgepakt. Even weer duidelijke regels afspreken, zoals ho is echt ho. Blade maakte het niks uit, die vind rijden in de bak ook prachtig zolang hij maar aan het werk mag.
En dan zijn we weer in december aangekomen.
Mijn studentenrijvereniging origaniseerde deze maand de jaarlijkse interne wedstrijd. Deze wedstrijd is super laag drempelig en vooral heel gezellig. Blade mocht alweer 3x 7min draven en 4 rondjes galop. Meer heb je niet nodig voor een dressuurproefje dus waarom niet gek doen en Blade meenemen.
Hij vond het super spannend maar ook heel leuk. Alle aandacht, de andere paarden, de paardetende mestbakken in de hoeken van de bak. Z'n wakkere blikt zegt alles. Hij liep super braaf zijn rondje terwijl ik als een emotioneel wrak zat mee te liften op zijn rug. Deze ervaring pakken ze ons niet meer af!
De dierenarts acht de kans dat de blessure terug komt op zo'n 99% maar zolang hij zuiver is genieten we van onze ritjes samen en zien we 2020 positief tegemoet
