Ik was 23 toen ik met mijn PhD begon, ben nu net aan mijn derde jaar begonnen.
Supervisie is essentieel. Je moet de vrijheid krijgen je eigen project te kunnen maken, maar tegelijkertijd ook mensen die je motiveren, die zorgen dat je niet te veel afwijkt, die kennis van zaken hebben en je projectmatig, maar ook in alle randzaken (schrijven, presenteren, e.d.) kunnen begeleiden.
Bij mij ging er recent wat mis in de supervisie, omdat mijn twee supervisors nauwelijks communiceerden. Dat was wel even lastig, ik kwam echt nauwelijks vooruit. Ik had gelukkig op een gegeven moment toch de ballen om aan de bel te trekken en we hebben een constructief gesprek gehad over hoe verder. Supervisie is echt essentieel, maar onthoud ook: het is voor een groot deel jóúw project, en daarbij zou je zelf je begeleiding moeten kunnen invullen.