dank jullie lieve mensen voor jullie complimentjes. Ik moet mijn relaas gewoon een keer gedeeld hebben, voor mezelf ook maar ook zeker voor anderen. Als je een onderbuikgevoel hebt, volg dan ajb je instinct en zet die roze bril af, er zijn heel veel lieve paarden op de wereld, altijd even verder kijken dan je neus lang is!
Maar goed. Hier weer een stukje van mijn logboek.
Dierendag 2015 laat op de middag.
Wat een stuk! De merrie draafde rustig mee met de quad en vond het allemaal wel best, de herrie en stank van de quad deed haar niets. Drie maal is scheepsrecht dat wist ik nu al! Ik hoefde de vervoerder en de veearts niet af te bellen, dit ging helemaal goedkomen. Toch? Little did I know.
Dochterlief bond haar op de poetsplaats vast naast Dark (even een aanpassinkje in het logboek: inderdaad Joey!) die al die tijd braaf had staan wachten tot de middag-buitenrit. En ik mocht "Callas" gaan poetsen. Ja, inderdaad naar Maria Callas de operazangeres. Geen idee waarom ze haar daarnaar vernoemd hebben, maar ze moesten wat verzinnen met een C natuurlijk in 2012.
En wat dat dan toch met mij is, geen idee, maar alweer was ik gelijk verliefd. Callas was in ieder geval een stuk extroverter en nieuwsgierig. Met haar had ik dan wel gelijk contact. En wat een manen en sokken! Wauw. Wilde ik Dark of Callas rijden op de buitenrit. Wat een vraag!
Er werden door de rondlopende meisjes nog twee paarden gezadeld, geen tinkers, maar pensionpaarden, en toen we klaar waren verwachtte ik dat we in de boomgaard eerst even zouden gaan rijden, maar nee, hop zo gelijk de straat op. En niet een achterafstraatje of landweggetje, maar een heel drukke provinciale weg, gelukkig wel met voetpad en berm. En inderdaad was Callas lief tussen de andere paarden. Er kwam een bus voorbij waarvoor ze wel verder de berm in week, maar ze was verder ok.
In het bos aangekomen gingen we over in een draf in een vlot tempo. Ik genoot met volle teugen. Het was al zo lang geleden dat ik een echte buitenrit had gemaakt sinds het overlijden van mijn Thor. Dat stukje op Nana, kon je geen buitenrit noemen. Ik werd voorop gestuurd om te tonen dat Callas graag voorop liep. Achter me werd link en rechts geschreeuwd om aan te geven waar we heen moesten, want uiteraard kende ik daar de weg niet. Ook voorop was ze goed voorwaarts en ik voelde op de ongelijke bospaden geen kreupelheid of wat dan ook. Op een onverharde weg zouden we even galopperen, maar ze draafde zo enorm hard, de galop kwam er op een paar passen na, niet uit. Daarna stapten we uit door het dorp naar huis. Daar hadden we verschillende auto's, fietsen en honden, en dat ging allemaal prima. Zou het dan echt... Om mezelf te beschermen tegen niet weer een teleurstelling bij de keuring, hield ik me voor dat dit ook wel een flop zou worden.
Terug op de fokkerij wilde ik graag nog even wat dressuurmatig proberen met Callas om te kijken wat ze al wel en niet kon. Hm. Ook Callas vond ik een stugge mond hebben. Was ik verwend met Thor die een heel zachte mond had? En die ik meestal alleen op een halster reed? Of zocht ik naar beren op de weg? Wilde ik niet dat het doorging?
Behalve een stugge mond, was er duidelijk niet veel met haar gedaan, behalve buitenritten. Maar op buitenritten hoef je niet te sturen. Sturen kende ze eigenlijk niet, ik moest heel grote bewegingen maken om haar te sturen. Kuithulpen behalve harder begreep ze ook niet. Verschil in rechter- en linkergalop ook niet en ze galoppeerde stug in de verkeerde galop door de bocht. Het sprongetje van 30cm deed ze vol enthousiasme, maar ze zette een jaar van te voren af en kwam zo raar neer dat ik dat maar niet meer gedaan heb. Achterwaarts was een no-go en inbuigen uiteraard ging al helemaal niet en aan de teugel lopen kwam alleen maar heel veel verzet.
Ik zat in grote twijfel. Ik wilde niet een paard meer te hoeven africhten. Maar ja, ik wilde ook helemaal niet dressuurmatig gaan rijden. Alleen maar buitenritten, dus wat zeurde ik nou. Dat deed ze toch prima, zo braaf voor pas 3.5 jaar oud! En ik had toch die klik! En ze was prachtig! En was het eigenlijk ook niet leuk om een jong paard nog veel te kunnen leren? Ik besloot de keuring door te laten gaan, maar verwittigde wel het transportbedrijf dat er niets zeker was.
Na het rijden heb ik nog een hele tijd staan tuttelen en kroelen met Callas, waarbij het me opviel dat ze vooral linksachter veel op rust zette. Dat vond ik zeker een aandachtspunt morgen bij de veearts. En dat vond ik knap van mezelf dat ik toch helderder door die roze verliefdheidsbril heen kon kijken.

Later weer meer.